[Işıldayan Safir]

Eğer aşık olmak gerçek sevgi değilse nedir? Dr. Peck, aşık olmanın "çiftleşme davranışının genetik olarak belirlenmiş, içgüdüsel bir öğesi olduğu" sonucuna varmıştır. "Başka bir deyişle, aşık olmayı da beraberinde getiren ego sınırlarının geçici yıkılışı insanoğlunun, türlerinin devamını sağlamak üzere cinsel çiftleşme ve ilişki olasılığını artırmaya hizmet eden, içsel cinsel dürtülerle dışsal cinsel uyarıcıların bir konfigürasyonuna kalıpsal yanıtıdır."

Bu tanımın doğruluğunu kabul edelim veya etmeyelim, aşk deneyimini ve aşkın bitişini yaşamış olanlarımız, bu deneyimin bizi başka hiçbir şeyle kıyaslanmayacak kadar duygusal bir yörüngeye fırlattığı konusunda hemfikir olacaktır. Genellikle akıl yürütme yeteneğimizi devreden çıkarır ve sık sık kendimizi daha ciddi anlarda asla söyleyemeyeceğimiz ve yapmayacağımız şeyleri söyler ve yaparken buluruz. Aslında, o duygusal saplantıdan kurtulduğumuzda, genellikle o şeyleri neden yaptığımızı merak ederiz. duygu dalgaları dindiğinde, aramızdaki farkların ışığa çıktığı gerçek dünyaya geri döndüğümüzde, çoğumuz kendimize "hiçbir konuda anlaşamadığımız halde neden evlendik ki?" diye sorarız. Ama aşkın doruğundayken, her konuda, en azından önemli olan her konuda anlaştığımızı düşünmüştük.

Bütün bunlar, aşık olma sanrısına kanarak evlilik tuzağına düşmüş insanlar olarak şu iki seçenekle karşı karşıya olduğumuz anlamına mı geliyor?:

1- Eşimizle birlikte sıkıntılı bir yaşam sürmek bizim kaderimiz,
2- Paçayı kurtarıp tekrar denememiz gerekiyor?

bizim neslimiz ikinci şıkkı tercih ediyor ama önceki nesillerde ilk tercih birinci şıktan yanaydı. daha iyi olanı seçtiğimiz sonucuna varmadan önce, belki de verileri incelemeliyiz. Bu ülkedeki ilk evliliklerin yüzde 40'ı boşanmayla son buluyor. İkinci evliliklerin yüzde 75'i de aynı şekilde sona eriyor. Göründüğü kadarıyla, ikinci ve üçüncü denemede daha mutlu bir evliliği yakalama umudumu pek sağlam değil.

Araştırmalar, üçüncü ve daha iyi bir alternatif olduğunu gösteriyor: Aşık olma deneyimini olduğu gibi, yani geçici bir duygusal yükselme olarak kabul edebilir ve artık eşimizle birlikte gerçek sevgiyi kovalayabiliriz. Bu tür sevgi, doğası itibarıyla duygusaldır fakat tutkulu değildir. Aklı ve duyguyu birleştiren bir sevgidir. İradeye bağlı bir eylemdir ve disiplin gerektirir. Kişisel gelişim ihtiyacını kabul eder. En temel duygusal gereksinmemiz aşık olmak değil, birbirimiz tarafından gerçekten sevilmek; sevginin içgüdüyle değil, akıl ve seçimle büyüdüğünü bilmektir. "Benim, beni sevmeyi seçen, bende sevilmeye değer bir şey gören biri tarafından sevilmeye ihtiyacım var."

Bu tür sevgi çaba ve disiplin ister. Bu, enerjinizi çaba göstererek ve karşınızdaki kişinin de yararlanacağı şekilde sarf etme seçimidir. Sizin çabanız sayesinde karşınızdaki kişinin yaşamının zenginleştiğini bilmek, sizde de bir tatmin duygusu oluşturacaktır. Bu, aşık olma deneyiminin sevinçten uçma deneyimi vadesini tamamlamadan gerçek sevgi başlayamaz.

Akılcı ve iradeli sevgi...
Bilgelerin bizi hep davet ettiği sevgidir.

Tutkunun etkisi altındayken yaptığımız iyi ve cömertçe şeyler için puan alamayız. bunlar, normal davranış kalıplarımızın ötesine geçen içgüdüsel bir güç tarafından zorlanmış ve gerçekleştirilmiştir. Fakat eğer seçimlerden oluşan gerçek dünyaya dönüp de iyi ve cömert olmayı seçersek, işte bu gerçek sevgidir.

Sevgiye duyulan gereksinim, eğer duygusal sağlığa sahip olacaksak karşılanmalıdır. Evlenmiş yetişkinler, eşlerinin şefkat ve sevgisini hissetmeyi özlerler. eşimizin bizi kabul ettiğinden, istediğinden ve kendini bizim iyiliğimize adadığından eminsek, kendimizi güvende hissederiz. Aşık olma dönemi boyunca bütün bu duyguları hissetmiştik. Devam ettiği sürece cennette gibiydik. Hatamız, bunun ebediyen süreceğini düşünmekti.

Fakat bu tutkunun sonsuza kadar sürmesi amaçlanmamıştır. Bu, evlilik kitabının yalnızca giriş kısmıdır. kitabın kalbi akılcı, iradeli sevgidir. Bilgelerin bizi hep davet ettiği türde bir sevgidir. İstenilerek yaşanandır.

Bu, aşk duygularını kaybetmiş evli çiftler için iyi bir haberdir. Eğer sevgi bir seçimse, o zaman onlar aşk tutkusu bittiğinde ve gerçek dünyaya döndüklerinde de sevme kapasitesine sahiptirler. Bu tür sevgi bir tutumla, bir düşünme şekliyle başlar. Sevgi, "seninle evlendim ve senin çıkarlarını gözetmeyi seçiyorum" diyen tutumdur. O zaman sevmeyi seçen kişi bu kararını ifade edecek uygun yollar bulacaktır.

"Fakat bu çok kısır görünüyor." diye düşünenler olabilir. "uygun davranışlarıyla bir tutum olarak sevgi mi? Kayan yıldızlar, balonlar, derin duygular nerede? o bekleyiş ruhu, gözlerin ışıltısı, bir öpüşteki elektrik ve seksin heyecanı? Peki ya onun zihninde bir numara olduğumu bilmenin güvenliği?" İşte bu kitabın anlattığı budur. birbirimiz tarafından sevilmek için duyduğumuz derin duygusal gereksinimi nasıl karşılarız? Eğer bunu öğrenebilir ve gerçekleştirmeyi seçersek, paylaştığımız sevgi, deli gibi aşık olduğumuzda hissettiğimiz her şeyden çok daha heyecan verici olacaktır...

Eşinizin sevgi deposu doluysa ve onu sevdiğinize gerçekten inanıyorsa, tüm dünya daha parlak görünecek ve eşiniz yaşamdaki en yüksek potansiyele ulaşmak üzere harekete geçecektir. Fakat sevgi deposu boşsa ve sevilmekten çok kullanıldığını hissediyorsa, dünya ona karanlık görünecek ve muhtemelen eşiniz hiçbir zaman potansiyeline tam olarak ulaşamayacaktır...