[Işıldayan Safir]

Aralarında psikiyatrist M. Scott Peck ve psikolog Dorothy Tennov'un da bulunduğu bazı araştırmacılar, aşık olma deneyiminin "sevgi" olarak adlandırılmaması gerektiği sonucuna vardılar. Dr. Tennov, gerçek sevgi diye düşündüğü deneyimden ayırmak üzere, bu deneyim için "limerance" kelimesini uydurdu. Dr. Peck, üç nedenden dolayı aşık olma deneyiminin gerçek sevgi olmadığı sonucuna vardı. İlk olarak, aşık olmak iradeye bağlı bir eylem ya da bilinçli bir seçim değildir. aşık olmayı ne kadar istersek isteyelim, bunun gerçekleşmesini sağlayamayız.Diğer taraftan, aşk karşımıza çıktığında da onu arıyor olmayabiliriz. Genellikle uygun olmayan zamanlarda ve umulmadık insanlara aşık oluruz.

İkincisi, aşık olmak gerçek sevgi değildir. Aşık olma durumunda yaptıklarımızın hiçbiri disiplin veya bilinçli bir çaba gerektirmez. O uzun ve masraflı telefon görüşmelerinin, verdiğimiz hediyelerin ve iş projelerimizin bizim için hiçbir önemi yoktur. Bir kuşun içgüdüsel doğasının yuvanın yapılışını belirlemesi gibi, aşık olma deneyiminin doğası da bizi birbirimizi için tuhaf ve doğal olmayan şeyler yapmaya iter.

Üçüncüsü, aşık olan kişi gerçekte karşısındakinin gelişimine yardımcı olmakla ilgilenmez. "Aşık olduğumuzda aklımızda herhangi bir amaç varsa, o da, kendi yalnızlığımıza son vermek ve belki de bu sonucu evlilikle garantilemektir." Aşık olma deneyimi, kendi gelişimimize ya da karşımızdaki işinin gelişimine odaklanmaktan çok, bizde istenilen noktaya vardığımız ve daha fazla gelişmeye gereksinim duymadığımız duygusu uyandırır. Yaşamdaki mutluluğun zirvesindeyizdir ve tek arzumuz orada kalmaktır. Sevdiğimiz kişinin de kesinlikle gelişmeye ihtiyacı yoktur, çünkü o mükemmeldir. Sadece onun mükemmelliğini korumasını umarız.