Kendi Değerini Bilmek
Irvin S. Coobb, Newyork’a gittiği zaman 27 yaşındaydı. Bakmak zorunda olduğu bir karısı ve hasta bir çocuğu vardı. Bu büyük şehirde bir gazete bürosundan diğer bir gazete bürosuna giderek günlerce is aradı. İki hafta süreyle bu büroların tekrar tekrar kapılarını çaldı. Her seferinde kendisine ihtiyaçları olmadığı cevabını aldı.
En sonunda Cobb oturdu ve her gazetenin yazı işleri müdürüne ayrı ayrı mektup yazarak güzel yazı yazabileceğini ve kendisine güveni olduğunu kanıtladı. Mektupların sonu şöyle bitiyordu :
Bu sizin son şansınızdır. Bekleme odasındaki duvar kağıtlarının desenlerini incelemekten yorgun düştüm. Kendime olan saygım ayak işlerinize bakan çocuğa daha fazla muhatap olmama imkan vermiyor. Bu yaz sıcağının ortasında çekip başka bir yere gideceğim ve bundan sonra duyacaksınız. Adresim yukarıda sağ tarafta yazılıdır. Müracaatlar öncelik sırasına göre dikkate alınacaktır. Yukarıdaki adrese yazın, fax çekin veya telefon edin.
Ertesi gün Cobb dört iş teklifi aldı...
