[sineff]

Bu seneye kadar ozellikle annem olmak uzere tum aileme nedenini bilmedigim halde kizginlik hissediyordum. Yaklasik 3 aydir elime gecen kuantum kodlama isimli kitapta anne babadan ozgurlesme, gecmisle barisma, affetme gibi basliklari olan olumlamalar ve bu site ve telkinler sayesinde biraz asama kaydettim. Annemle yillardir ozel hic birsey paylasmam, paylasmak istemem ve bunu saglamak icin onun ne yaptigini da tam olarak bilmem. Bildigim tanidigim herkesin annemi cok sevdigi, cok taktir ettigi ve benimde annemin ne kadar iyi bir insan oldugunu dusundugum ve onunla birseyler paylasmamamin kendimi kotu hissedisimi daha da arttirdigidir. Artik yavas yavas onu hayatima geri almaya basliyorum sanki. Ama yine de onunla ilgili problemelerimi tamamiyle halledebilmis degilim. Umarim bu ucuncu asamayi carcabuk icime sindirir anneme kavusurum, cunku ayni evin icinde yabanci gibi yasamak herkes icin cok zor. Kaldi ki bi taraf surekli dost olmaya calisip, hep iyi olurken karsisindakine, istemeyen, reddeden, zorluk cikaran olmak da kolay degil. Her cocugun kac yasinda olursa olsun annesine ihtiyaci var, ustelik hayat kisa zaman azaliyor. Calismalariniza katilmak ve bu sureci hizlandirmak cok isterim.