merhaba gönlü güzel insanşar
bu siteyi keşfedeli tam 23 gün olmuş ,o zamanda yazmıştım ya "kul sıkışmayınca hızır yetişmezmiş" sizlerde benim için öylesiniz.Bu zaman zarfında bende olan değişmeleri ara ara paylaştım sizinle ve en son aldığım kitaplar ile ilgili yazı yazmışım.Şimdi bugün bu sitenin -telkinlerin bende yarattığı değişimi anlatan bir yazıyı sizinle paylaşmak istiyorum.Bunu yapacağımı da sanırım daha önce yazmışım buraya.
Hikayenin başlığı:Bir Yanılgı Kimlik Vakası
Adamın biri bir gün kendini hiç tanımadığı bir oda da buldu.Ona tanıdık gelen tek şey anlam veremedeği bir baş dönmesiydi.Etrafı aynalar ,dolaplar ,masaların üzerine yayılmış rengarenk makyaj malzemeleri ile sarılıydı.Bildik bir yerdi ama burada ne işi vardı?Hatırlamaya çalıştıkça endişelenmeye de başladı.Neyi hatırlayacaktı?Belli ki burası büyük bir tiyatronun soyunma odası idi,ama onun rolü neydi?Aynaya her baktığında bir sancı saplanıyordu yüreğine ,çünkü aynadan bakanın kim olduğundan emin değildi.Kendini birden çok yalnız hissetti.
Başka yapacağı bir şey bulamadığından ,koştu ve dolaplardan birinin kapağını açtı.Kolalı ütüsüyle muhteşem süslü bir üniforma asılıydı orada.Önemli bir generale aitti belli ki.Görüntüsünün verdiği güçten hoşlandı .Belki de bu onun kostümüydü.Hemen giyinde ve dikkattle büyük boy aynalarından birinin önüne geçti.Kalbi duracak gibiydi.Çok çekici bir kıyafetti ama ona ait değildi...İstemeye istemeye üniformayı çıkardı.Başka bir dolabı açtı.Çok renkli bir sirk giysisi asılıydı orada da.Bir dakika bile kaybetmeden ,hemen içine atladı.Olmadı.Hem onun bedenine uymamıştı hem de kendisini palyaço gibi hissetmişti.Ümitsisliği artıyordu.Başka bir dolabı daha açtı.
Bir devlet adamı kostümü...Diğer dolapta da bir serserinin kıyafeti...Tüm dolapları sırasıyla denedi .Çok azı bedenine uydu,uyanlarda kendini rahat hissetmedi.En son dolaba gelmişti.Bunu açmalımıydı?Kalp atışları hızlanmıştı.Dolabın kulbuna elini uzatırken ,başının dönmesi de artmış adeta onu dolaba doğru çekmeye başlamıştı.Kendi kostümü mutlaka bu dolapta olmalıydı.Bir tek dolap kalmıştı isoluğunu tutarak kapıyı açtı.Dolap boştu.Bu ona çok fazla geldi.Oracığa boş bir çuval gibi yığıldı.
Kendine geldiğinde ,etrafında onunla ilgilenen insanların sesini duydu.Alnında yumuşak serin bir bez vardı.Birisi kendini iyi hissedip hissetmediğini soruyordu.Başında hafif bir ağrı vardı.Bir an içinde açtığı dolapları hatırlayınca bir öfke sardı için.Aynı hızla derin bir huzur duygusu gelerek ,korkusunu yıkadı.Huzur kaldı.Kim olduğunu hatırlamıştı.O gece ,tiyatronun kapılarını açmadan önce son kontrol turlarını yaparken ,soyunma odasının önünde ayağı kaymış ve başını vurmuştu.Bu vuruş sancılı ve geçici bir şekilde kendisine ,sahnede yer alan karakterlerden biri değil de tiyatronun sahibi olduğunu unutturmuştu.
Bu hikaye bize ;gerçek kimliğimizin bilgisine sahip olmadan yaşadığımızda ,endişe ,kendinden şüphe ve insanı ümitsizliğe düşüren tüm içsel hallerin ışığa üşüşerek sahne aldıklarını öğretmektedir.Bunu bana sizler kavrattınız.Bunu kavradığımdan beri tüm sancılı sorunlarım hiç çaba göstermeden kayboluyor.Kendimle ilgili sinirli korkular yerlerini sakin bir kendime hakim olmaya bıraktı....
teşekkürler 96 herbirinize
sevgi ile kalın...
