merhaba deranged ablacım (abla sözünü bir kez kullanacağım, seni hep abla olarak gördüğümü bil) benden fazla yaşlı olmayanlara kullanmayı sevmiyorum da.
bu kadar içten ve samimiyetle yazdığın için sana ne kadar teşekkür etsem azdır. biliyor musun şimdi aynen ablam gibi yazdın
. o da 1 ay önce sf ile
dönüm noktamı yaşarken, telefonda böyle konuşmuştu. aynen bunları söylemişti. şokun üzerine şookkk geçirmiştim. yazdıklarını tane tane, ince ince, anlaya anlaya okudum.
ve farkettim ki değişimler olsada, bazı şeylerin tam farkında değilmişim, yazdıkların benim için altın değerinde. altın mı istersin yoksa deranged'dan nameler mi deseler, yazdıklarını seçerdim. evet gerçekten doğru diyorsun birini eleştirmek, kusur bulmak, (sf sitesinde bunu genellikle
değer düşürmek olarak görmüştüm. sf'den kurtulmak için değer düşürdüklerini söylüyorlardı.), şimdi düşündüğümde ben hala bunu mantıken zihnimde yanlış bir şey gibi algılıyorum ama anlıyorum kesinlikle. başkasını da malesef düşündüğümüz için, ince düşünceli, zarif insanlar olduğumuz için bunun mantığı bizde ters işliyor. evet övüyorum, beğeniyorum kendimi, başkalarında olmadığı kadar özel insanlarız biz, şair ruhlu insanlarız, başkaları birisinin acınacak haline kahkahalarla gülerken, insanlıktan nasibini almamış, yamyamlardan farkı kalmamış haldeyken bizler o kişinin acısını yüreğinde hisseden, kalbi kırılan insanlarız.
buna bir dur demek gerek gerçekten ama tabi ki yamyamlık olmayacak bu, yamyama ateş etmek olacak.
yüreğine sağlık bu konuda biraz daha bilinçlendim. sf konusunda sorunlarım başkalarıyla konuşmak tam olarak öyle de diyemiyeceğim, çok şükür telkinlere minnet, onu da halletmeye başladım. ablamın dediğine göre orta 1 den sonra içime kapanmaya başlamışım. daha önce kavga ediyormuşuz
ondan sonra kavga etmez olmuşuz benim sayemde. hep gıcıklık yapıyormuşum, gıcığın tekiymişim. şimdi yeni yeni aklıma geliyor. 9 senedir hapisteydim, şimdi iş arayan bi hükümlü gibiyim. sorun şöyle ki bu zamanda ben genelde hep dinleyen, susan oldum bu süreçte. şimdi insanların arasına karışıp, kalabalık caddelerde ne konuştuklarına kulak kesiliyorum. 9 sene geriden geliyorum çünkü. çevrem burda olmadığı için de tam olarak kendimi test edemiyorum. kız arkadaşım yok, aklıma takılan en önemli sorun sanırım o. çünkü bakıyorum etrafıma kime baksam ya kız arkadaşı var, ya evli, ya nişanlanmış. sanki hayat 12 yaşımdan itibaren ani bir süreçte akıp gitmiş. nasıl ergen oldum, nasıl ortaokul, lise geçti üni.ye geldim şok içindeyim, nicedir bunu sorguluyorum. bu dönemi de tam olarak hatırlamıyorum. dikkat eksikliğim var, biraz düzeldi galiba. yazdıkların benim için çok önemliydi, şükranlarımı sunuyorum sana
