[zümrütü anka zen]

merhaba arkadaşlar,çok güzel bir konu tşk.
ben yıkıldığım ve tamamıyla artık her şey bitti diye düşündüğüm ve
daha fazla bu dünyanın yükünü taşıyamam dediğim bir günde
herşeyden bıkmış ve tükenmiş bir vaziyetteydim..
küçücük bir bebeğin yeni yeni yürüyüşü beni inanılmaz etkilemişti.
evet dedim kendi kendime bu bir bebek ama o sadece
ayağa kalkıp yürümeye çalışmakta başka hiç bir şeyle meşkul değil . dünya ya bir bebek gözüyle bakmak ,sadece kendi isteğine bakar .acıkmışsa ağlar canı sıkılmışsa anne her istediğini yerine getir ve hayatı kendine göre o kadar güzel yaşarki , herkes tarafından sevilir, hemde fazlasıyla
ya ben herşeye kafa takan ben vazgeçecektim yaşamla mücadele etmekten,taki karar verip bir bebeğin gözüyle hayata bakana kadar,
o zmn hayır ben yeniden yaşama sıfırdan başlayacağım.
acıların içinden geçip herşeyi herkesi affedip hayatımdan çıkartıp hayatıma kendi isteklerime göre yaşayacağım .
şimdi burda azmin gücü ve sabırla yaşamıma dvm ediyorum..
herkesten farklı olmak çok az insanın yapabildiğini yapmak fark yaratmak ..
en zor anında fırsatlar daha çok vardır..
açık kapıları ve yeni fırsatları her daim görme umuduyla ,
yaşama yeniden dört elle sarılıp nefes almanın huzurunu bulmak..
sevgiyle kalın


mutluluğu her zmn açık bir kapısı vardır.
biri kapandığı zmn bir diğeri açılır;
fakat çoğunlukla kapalı kapıya o kadar çok bakarız ki ,
açılmış kapıyı göremeyiz...