Tekil Mesaj gösterimi
Alt 19-02-2010, 12:24 AM   #62 (permalink)
fatamorgana
Teğmen
 
Üyelik tarihi: Jan 2010
Mesajlar: 84
Tesekkür: 1,259
141 Mesajinıza toplam 878 kez İyi ki varsın demişler.İyi ki varsınız iyi ki varız.
fatamorgana is an unknown quantity at this point
Standart Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ?

Ben de kısa bir süre bu sf durumunu yaşamıştım. Aşmamda en büyük sebep şu oldu.
Bir sitede bir sf linin bunu nasıl aştığını okudum. Kısaca hatırladığım kadarıyla anlatayım.
Hayatı sf ile geçen, uçurumun kenarında bir genç. Hayatı boyunca, okulda, sosyal yaşamında sf yüzünden neler çektiğini anlatmaya gerek yok sanırım.
Bunu yenmeye karar veriyo. Bir sürü kişisel gelişim kitabı okuyo. Genel kültürü çok genişliyo. Kendine güveni geliyor, birşeyler bildiği için. Fakat bildiklerini kimseye anlatamıyo yine.Kendini gösteremiyor. En sonunda bi gün askerdeyken bir toplantı yapılıyor. Toplantı öncesi konuşmacılar gelmeden sahneye çıkıyo. Ben sf liyim diyerek başlıyor anlatmaya. İçini döküyor. Herkes şaşkın tabi. Ama kendini akışa bıraktığı için, ilk adımı attığı için insanların gülüşmelerine kulak asmıyor. Konuşmasını sonuna kadar yapıyor.. İşte böyle..
Bunun ben de yansıması ise şöyle oldu. Bu yazıdan çok etkilendim. Ertesi gün bir hocayla ve 3 arkadaşla küçük bir odada soru çözüp yorumlayacaktık. O hoca bendeki sf yi en çok azdıran kişiydi hayatımda. Normalde işim var deyip o çalışmaya katılmazdım. Ama gittim. Hocanın dibine tam karşısına oturdum. Sürekli göz temasında bulundum. İlk başta her zamanki gibi ben yokmuşum gibi davrandı.( Bu bana kendimi değersiz hissettirirdi.) Göz teması kurmadı. Ama ben ısrarla göz temasına devam ettim. 5dk sonra da sanki diğer kişiler yokmuş gibi sadece benimle göz teması kurarak konuştu 1 saat boyunca
Kendimi değerli hissettim. Konuşma sırası bana geldi, göz temasının verdiği güvenle rahatça konuşurken korktuğum başıma geldi.Cümlenin yarısında bir anda kal geldi. Kafamdaki herşey silindi.O an o kadar koktum ki. Rezil olmuştum. 4 kişi bana bakıyordu. Benimle ilgili kimbilir neler düşüneceklerdi. Ama o anda o çocuğun konuşması aklıma geldi. O da gülüşmleri duyunca biran için kaygılanmış ama devam etmişti. Ben de aradan yaklaşık 30-40 sn geçmesine rağmen kendimi toparlayıp cümlemi tamamladım.
Olaydan sonra ise hiç suçluluk hissetmedim. Kendime kızmadım. Korktuğum durum başıma gelmişti ama iyi tarafı da vardı. Cümlemi tamamlamıştım. Göz teması kurmuştum. O günden sonra hocayla iletişimim de değişti
UMARIM FAYDALI OLUR..
fatamorgana isimli Üye şimdilik offline konumundadır Offline   Alıntı ile Cevapla