Selamlar,
ilk önce bu güzel paylasim icin cok tesekkür ederim (ben bir Hanim olmasam bile
).
Bu yaziyi okuyunca icimde birseyler oldu, kendi icime baktigimda gercekten ben parayai bollugu muttlulugu hak etmiyormus gibi hissetdigimi anladim.
Bugün itibariyle kendimi yavas yavas en güzel seyleri benimde hak etdigimi kendime kabul etdirecegim. Herzaman baskalarinin mutlulugu nu dünüsüp elimden geleni yapip yorulmakdan, yaptiklarimin degerini bilinmdedigini görüp üzülmekten biktim artik. Herkes zaten egoist bir hal almis, elden ne gelir...