[ismira]

Tatlı tatlı uyku bastırıyor... Fonda telkinlerim çalıyor... Telkinlerin arasına ho'oponopono medi'yi de kattım; ingilizce, ama bilinçaltı anlıyormuş nasılsa. Hem basit dört cümleyi iç sesim birleştiriyor...

Ho'oponopono ile arınma içselleşiyor giderek. Bu iyi...huzur...

İki nokta konusunda direncim var, niye bilmiyorum. Oysa çok hızlı sonuç veren bir teknik. Sudem'in enerjik ve umut verici paylaşımlarıyla heveslensem de bir şey beni durduruyor sanki... Oysa daha önce bir kaç şeyde denedim ve olumlu sonuç aldım. Kavramış durumdayım yani... Sudemin açıklamaları da iyiden iyiye kolaylaştırıyor uygulamayı. Ama...
?...
Bilmiyorum...
Başarı korkusu mu?..
Yoksa başarısızlık korkusu mu?..
Yoksa her ikisi de mi?..

Yoksa kendimi cezalandırmaya devam mı ediyorum hala?...
Oysa kaç ay önce bulmadım mı ben kök inancımı? Buldum, evet. Yıllardır iş yaşamımda her yakaladığım yükselişle 'işte tamam' dediğim noktada, zirveden aşağı tepetakla dibe yuvarlayan, yeniden küllerimden kendimi onarıp çıktığım zirveden tekrar tekrar alaşağı eden o en dipteki inancı... O hançer gibi keskin inancı bulmadım mı? Buldum. Taa doğumumdan öncesine dayanan ve hem de aynı yerden vuran o iki hançeri görmedim mi? Ve tüm acısına, kanatmasına rağmen çekip çıkarmadım mı yaralarımın içinden?.. Evet.

Ve sonra, varlığımın 'bana özel' olduğunu ve yaşamın da bana, sadece bana sunulmuş bir armağan olduğunu kavrayarak, O'nunla bir ve bütün olduğumu hatırlayarak, ilahi olana teslim olmadım mı? Sonsuz enerjinin ışığıyla sarmalanan yaralarımın an'da nasıl dönüştüğünü hissetmedim mi?...Evet.

O halde niye? Neden hala başaracağımı bile bile bu direncim?..

Yoksa... Yeniden düşme, tekrar kaybetme korkusu mu?.. İçim sızlıyor...Yaklaştım mı ne?..

Allah'ım seni seviyorum. İçimde, bu duruma yol açan hatıraların varlığını ve sorumluluğunu kabul ediyorum. Özür dilerim. Şimdi bildiğim ve bilmediğim tüm hatıralarım sıfırlansın. Lütfen beni affet... Teşekkür ederim...