günaydın günlük,
bir garibim ama iyi manada mı kötü manada mı anlayamıyorum.
hani beni rahatsz eden o flaş var ya geri geliyor demiştim. dün gece yatağıma girdim ve sonuna kadar düşündüm. aynı o en alevli zamanlarında yaptığım gibi. izin verdim beni esir almasına. sonuna kadar en kötü ihtimalleri düşündüm. sonra bitti. uyuyakalmışım. iyi geldi diyebilirim. zaten biliyordum kaçmamam gerektiğini yokmuş gibi davrnamamam gerektiğini ne diye yine aynısını yaptım anlamadım ki!!
karnımdaki yumruk hafif hafif kendini hissettiriyor gene. burdayım ben diyor. bundan ne anlıyoruz? numara yaparsan böyle olur! kaçarsan gene aynısı oluuurr başladığın yere dönersin!
sabah kalktım ve bir kaç günlük okudum. son zamanlarda bir şey okuyamıyorum tahammülüm yok sadece kendimle ilgileniyorum (olumsuz manada) ve başkalarının benimle ilgili düşünceleriyle. öyle ki anlamsızca;
"ayyy benim ginlüğüme neden kimse bir şey yazmıyor?"
"ayyyy neden bana teşekkür etmemiş?"
"ayyyyyyy kim okumuş?"
bunlar beni inanılmaz yoruyor artık. neden buraya geri döndüğümü düşünmekten kendimi alamıyorum. başkalarının değiişim süreçleriyle kendiminkini karşılaştırıyorum. sanki hepsi aynı olmalı. sonra gene kendime sert davranıyorum. kızıyorum. üzüyorum. suratımdan bahsettim ya allahım görmeniz lazım bi de üstüne kese yaptım kıpkırmızı
dolanıyorum. zaten sivilce doldu. bak içimden bir ses şu an dedi ki " sivilcelerinde güzeel! hem geri gidecekler!" dışım bu sesi görmemezlikten geldi. harekete geçmeliyim tekrardaan!
evet buldum! sorun bu! gene analize şikayete başladım ben! sorun bu değiştirmek için harekete geçmiyorum. çözüm odaklı davranmak! sana ne ya niye olduysa oldu işte demek ki oldu! sen bundan sonra ne yapmaman gerektiğine baksana! önüne baksana! bak ya!
bi saniye. heyecan yok. gene kaybetmemeliyim bu heyecanı. bir saniye. ........
çözüm için ne yapmalıyıım?? nerden başlamalıyım..
ben bunu bir düşüneyim.
bulduğum sonucu yazarım......