Aslında güzel günler geçirmemiş olsam da kurtuldum geçmişten.Daha önceki yazılarımda da aktardığım gibi geriye bakmamaya çalışıyorum ki ilerliyebileyim. Hem tecrübe olarak bakıyorum artık onlara.İyiki yaşamışım diyorum.
Hepimiz birbirimizi tanımak adına hayatımızdan bir takım ipuçları veriyoruz burada.Senin bir cümlen neden oldu buna.Çok anlamlı ve kendimi buldum o cümlenin içinde...
Sadece kendime kızıyorum. zamanında ailemin bütün sorumluluğunu üzerine almış olan ben, şimdi nasıl oluyoda bu kadar salabiliyorum kendimi diye.
Belki eşimin daha önce de söylediğim gibi bana olan düşkünlüğü ve kendimi güvende hissetmem beni şımartıyo. Güçlü hissetmem için bi neden yok sanki. Senin de dediğin gibi rahatımı bozmam gerekiyo ve ben bunu ilk önce işim üzerinde düşünüyorum. Sabah kalkıp işe gitmek istemiyorum.Beni çok yıpratoyo bu. Kendimi değersiz hissettiriyo. İş arkadaşlarım demiyorum işyerindeki insanların da benim hakkımda düşündüklerini (varsayıyorum) takıyorum.İstemediğim bi işe gidip gelmek beni çok yordu iki sene oldu nerdeyse. Kafanı şişirmek istemem.Neyse...
Bu sitedeki paylaşımlar çok güzel, çünkü bizler duygularımızı paylaşıyoruz.Senin bir cümlenden, neler geldi aklıma geçmişten, neler anlattım size. Aslında böylelikle içimizdeki problemlerin kökenine iniyoruz ve bir çok şey öğreniyoruz duygularımızın çarpışması sonucu.
Ben hiç günlük yazmadım hayatımda biri bulur okur diye korkumdan. Bu site bi günlük sanki bütün duygularımızı döktüğümüz. Uzun zamandır aklımıza gelmeyen duyguları yaşatan, aklımıza getiren ve özgürce paylaşabildiğimiz.
Pembeye gelince pek tercih etmem ama deniycem...
Bu arada ben soldan altıncıyı kullanıyorum ama bu akşam pembe olcak
Umarım valizini hiçbir zaman doldurmazsın bir daha
