canım benim ben kendi adıma olumluyu ve olumsuzu kan dolaşımı gibi düşündüm ve imgeledim..kandolaşımımızda bedenimizdeki pis kanı dışarı atmıyor..bünyemiz dengeli olmak kaydıyla bir yandan temizlenen kanımızın diğer yandan kirli olmasını tolere ediyor..olumsuz düşünceler geldiği aman onları bastırmıyorum..eğer öfkelendiysem ki bu olumsuz..giriyorum odama..yastığı bir güzel dövüyorum..o öfkeyi atıyorum, öfke çok güçlü olan ve asla bastırılmaması gereken bir enerji... ondan sonrada oturuyorum kendime olumlu sözlerle nasihatler ediyorum..kendimi seviyorum..nasılmı..yüksek sesle kendimde beğendiğim ne varsa sayıp döküyorum..onaylanma ihtiyacım giderildikten sonra zaten ben pamuk gibi insanım.
.kimdi o öfkeyle yastık döven terbiyesiz..o, çoktan gitti..kendimi onayladıkça öfke durumunu yaşamaz oldum..arada yine sapmalar olsada..eh anam ben peygamber olucam veya ermişlere karışıcam diye çıkmadım bu yola olacak okadar...yaşadığım her şey benim bir başka insan yönümü ortaya çıkarıyor..kendimin bir başka yönüyle tanışıyorum...hepimize saygılı selamlar.