Alıntı:
| fund Nickli Üyeden Alıntı
ben bu telkinlere başladığımdan beri gördüğüm ve etkilendiğim 2 rüyamı yazmak istiyorum.....
ilk günler::oğlum --6 yaşında--karşı kaldırımda ve ben onu izliyorum,tenha bir cadde,ve karşısından gelen yetişkinle çarpışıp düşüyorlar..hemen koşup gidiyorum ki,ikiside baygın yatıyor yerde ve oğlumun rengi soluk nefesine odaklanıyorum ve soluğunu duyuyorum ,. kucaklayarak ,panik içinde ve nefesimin sonuna kadar varan bir çığlıkla taksiiiiiii diye bağırarak durağa doğru koşuyorum.ve bu panikle uyandımmmm-bu aradada diğer adamında yerde yattığını ve kimsenin ona yardım edemediğini falan düşünüyorum bir aklımda onda kalıyor aslında-....
ikinci rüyam::oğlum--8 yaşında--bir araba ya da kontenyır gibi birşeyin içinde -hatırlayamadım şimdi-başka insanlarla birlikte biryere gidiyorlar ve ben yine dışardan izliyorum onları.hareket ters yöne oluyor ve bir uçurumdan aşağı düştüğünü görüyorum arabanın...yine panik içinde koşuyorum düştüğü yere bakıyorum kocaman bir havuzun içine düşmüş .hemen gidip,oğlumu bulmak için çırpınıyorum be dirseğinden tutup batmış haldeyken onu kurtarıyorum ama baygın .heemen kucağıma alarak feryat figan içinde eşime sesleniyorum koşa koşa ...ve o panikle uyandım....şimdi bu iki rüyamdan da net bir şeyler çıkaramıyorum .ama iki oğlumuda aynı şekilde görmek ,sanırım ikisiylede ilgili yorumları doğurmakta ..anlayan yorumlayan arkadaşlar açıklayabilir misiniz nedir??
telkinlerden önce ki rüyalarımla sonraki rüyalarım,gerçekten boyut değiştirdi.öncekileri kendimce yorabiliyordum (bi rayına oturtmuştum ) ama sonrakilerde tıkanıp kalıyorum vallaa... |
Ama iki çocuğumuda bennzer şekilde görmem gariğp....ve o oalydan etkilenen tek çocuklarımın olmayışı,başkalarıda zarar görüyor rüyamda...ilginç
Alıntı:
| **shamanic** Nickli Üyeden Alıntı
bende kendi aklıma geleni paylaşmak istedim..
gördüğün çocuk kendini simgeliyor olabilir...
her nekadar kendi yavrunu yada başka bebekleri görüyor olsanda...
çocukluğun ile ilgili olarak affetmen gereken senden sorumlu olan büyüklerin olabilir diye düşündüm..
sevgiler...  |
evet shamanic,,haklısın ,,ben anne olduktan sonra istemeden kendi ana ve babamı yargılar oldum ...biliyorum ki o zamanın şartları farklıydı ve onlar eminim ki beni ve kardeşlerimi yetiştirirken ,kendilerince en iyi yolu izliyorlardı..ama ben çocuk psikolojisi,kişisel gelişim gibi konuları irdeleyince ,kendi çocukluğum aklıma geliyor ve o zaman atılan temellerin şu an nasıl etkileri olduğunun muhakemesini yapıyor ve bu sebepten ebeveynlerime serzenişte bulunuyorum içimden.....