 Ynt: Regina'nın günlüğü
Sağol Hülya yorumların için. Bunu söylemek benim için de zor. Anneme mesela yalnızca şımararak 'beni seviyo musun' diye sorup ondan sonra çocuksu bi tarzda da olsa söylemeyi başarıyorum. En yakın dostuma çok rahat söylüyorum telefonda ya da internette çünkü Amerika da yaşıyor malesef, ama o da bana söylüyor hem de her konuştuğumuzda. Babamla ise birbirimize bu sözü söylemeye geçtiğimiz yaz yaşadığımız dönüm noktasından sonra başladık. 1 ay kadar olmuştu arayamıyordum onu. Bugün bir mesaj aldım, beni şu numaran arayabilirsin, seni çok seviyorum, baban diye... Konuştuktan sonra telefonu kapatırken de ilk o söyledi. Halbui ben bu lafı ne çocukluğumda ne gençliğimde hiç duymadım. Ama sanırm yaşlandıkça onun da bana ihtiyacı var ve bazı şeyleri anladı artık.
Hülyacım bu lafı duyamamak bazen çok kırıcı olabiliyo ve insanda yaralar açabiliyo. Duymak ise o gün bütün gününün iyi geçmesine neden olabiliyor. Düşünki elinde bir insanı çok mutlu edebilmek gibi mucizevi bir kuvvet var, iki dudağının arasından çıkacak bir lafla hem de... Bence bunu değerlendirmelisin. Uzun uzun neden böyle önce şöyle olsun diye düşünme bence, söyle! Ağzından çıktığında çıkmış olacak... Kesinlikle söyleyemiyorsan küçük bir karta yazmayı dene başka yollarını bul ama söyle. Ne kendini ne başkalarını bundan mahrum etme. Umarım gelip buraya 'dün şu kişiye onu sevdiğimi söyledim ve bana şu şekilde baktı, şöyle dedi' yazarsın. Hayatını ve sevdiklerinin hayatını bu büyüden mahrum etmezsin. Ben hepinizi seviyorum, seni de :) Sevgiler... |