telkinlerin bugünlerde bende yeni bir etkisi ortaya çıktı
çocukken neşeli, herşeye ilgi duyan ve yaşama tutkusu duyan bir çocuktum 44
hep kendime sormuşumdur, bir insan nasıl böyle değişir diye, bugünlerde herşey farklı, kafamdan olumlu düşünceler geçiyor, hiç tanıdık olmayan ama aynı
zamanda çok tanıdık güzel cümleler..üstelik fiziksel olarak da çocukluğuma benzemeye başladım, pencerede aksime bakıyordum demin, kısa kıvırcık saçlar,
işte yeniden o tutku, yaşama tutkusu dolu bir zihin, bu ben miyim? dusun evet benim !!!, bu benim konuşmaya başlayan çocukluğum
sizin de çocukken yaşadığınız hislere az da olsa dönüş varsa paylaşalım, anlık da olabilir geçici de olabilir, önemli olan bunu bir kez de olsa yakalamış olmak
