[bluemoon24]

* harika bir edgar allan poe şiiri. türkçeye çeviren melih cevdet andaydır.







Seneler,seneler evveldi



Bir deniz ülkesinde



Yaşayan bir kız vardı, bileceksiniz



ismi Annabel Lee



Hiçbir şey düşünmezdi sevilmekten



Sevmekden başka beni.







O çocuk ben çocuk, memleketimiz



O deniz ülkesiydi,



Sevdalı değil karasevdalıydık



Ben ve Annabel Lee



Göklerde uçan melekler bile



Kıskanırdı bizi.







Bir gün işte bu yüzden göze geldi,



O deniz ülkesinde,



Üşüdü rüzgarından bir bulutun



Güzelim Annabel Lee



Götürdüler el üstünde



Koyup gittiler beni,



Mezarı ordadır şimdi,



O deniz ülkesinde.







Biz daha bahtiyardık meleklerden



Onlar kıskandı bizi,_



Evet! bu yüzden



Bir gece bulutun rüzgarından



Üşüdü gitti Annabel Lee.







Sevdadan yana kim olursa olsun,



Yaşça başca ileri



Geçemezlerdi bizi



Ne yedi kat gökteki melekler,



Ne deniz dibi cinleri,



Hiçbiri ayıramaz beni senden



Güzelim Annabel Lee.







Ay gelip ışır hayalin eşirir



Güzelim Annabel Lee



Bu yıldızlar gözlerin gibi parlar



Güzelim Annabel Lee



Orda gecelerim, uzanır beklerim



Sevgilim, sevgilim, hayatım, gelinim



O azgın sahildeki,



Yattığın yerde seni.



* it was many and many a year ago,



in a kingdom by the sea,



that a maiden there lived whom you may know



by the name of annabel lee



and this maiden she lived with no other thought



than to love and be loved by me.



she was a child and i was a child,



in this kingdom by the sea,



but we loved with a love that was more than love



i and my annabel lee



with a love that the winged seraphs of heaven



coveted her and me.







and this was the reason that, long ago,



in this kingdom by the sea,



a wind blew out of a cloud by night



chilling my annabel lee



so that her high-born kinsman came



and bore her away from me,



to shut her up in a sepulchre



in this kingdom by the sea.







the angels, not half so happy in heaven,



went envying her and me:



yes! that was the reason





that the wind came out of a cloud, chilling



and killing my annabel lee.







but our love it was stronger by far than the love



of those who were older than we



of many far wiser than we



and neither the angels in heaven above,



nor the demons down under the sea,



can ever dissever my soul from the soul



of the beautiful annabel lee







for the moon never beams without bringing me dreams



of the beautiful annabel lee



and the stars never rise but i see the bright eyes



of the beautiful annabel lee



and so, all the night-tide, i lie down by the side



of my darling, my darling, my life and my bride,



in her sepulchre there by the sea



in her tomb by the side of the sea.









* poe'nun hüznüne aşık olduğunuz, meleklerin kıskandığı bir aşka sahip olduğu için imrendiğiniz, en güzel şiirlerinden biridir. bir erkeğin ölümsüz aşkını anlatan bir ağıttır anabel lee..



Ne yedi kat gökteki melekler,



Ne deniz dibi cinleri,



Hiçbiri ayıramaz beni senden



Güzelim Annabel Lee!



---



Orda gecelerim, uzanır beklerim.



Sevgilim, sevgilim, hayatım, gelinim



O azgın sahildeki,



Yattığın yerde seni..



* edgar allan poe



* nin en meşhur şiirlerinden biridir-belkide öyle- .







melih cevdet anday ın çevirisi ile



* *



senelerce, senelerce evveldi



bir deniz ülkesinde



yaşayan bir kız vardı, bileceksiniz



adı annebel lee



hiçbir şey düşünmezdi sevilmekten



sevmekten başka beni.







o çocuk ben çocuk, memleketimiz



o deniz ülkesiydi,



sevdalı değil karasevdalıydık



ben ve annabel lee



göklerde uçan melekler bile



kıskanırlardı bizi.







bir gün işte bu yüzden göze geldi



o deniz ülkesinde,



üşüdü rüzgarından bir bulutun



güzelim annabel lee



götürdüler el üstünde



koyup gittiler beni,



mezarı oradadır şimdi,



o deniz ülkesinde.







Biz daha bahtiyardık meleklerden



Onlar kıskanırdı bizi,



-evet-bu yüzden?



Bir gece bulutunun rüzgarından



Üşüdü gitti annabel lee







Sevdadan yana, kimin olursa olsun,



Yaşça başça ileri,



Geçemezlerdi bizi



Ne yedi kat göklerdeki melekler,



Ne deniz dibi cinleri,



Hiçbiri ayıramaz beni senden



Güzelim annebel lee.







Ay gelip ışır, hayalin irişir



Güzelim annabel lee



Bu yıldızlar gözlerin gibi parlar



Güzelim annabel lee



Orda gecelerim, uzanır beklerim



Sevgilim, sevgilim, hayatım, gelinim



O azgın sahildeki,



Yattığın yerde seni.



* Annabel Lee, edgar allan poe'nun en son yazdığı şiiridir. Poe'nun bir çok şiiri gibi, güzel bir kadının ölümünü keşfeder. Yazar, Annabel Lee'ye gençken aşık olur ve O'na öylesi bir aşkla bağlıdır ki melekler bile kıskanır. Aşkı o öldükten sonra bile devam eder. Annabel Lee'nin kim olduğu üzerine bir çok tartışma vardır ancak genel kanı bu kişinin Poe'nun eşi virginia eliza clemm poe olduğudur. 1849'da yazılan şiir Poe'nun aynı yılda ölümünden sonra yayımlanmıştır ve en ünlü şiiridir.







Çok yıllar önceydi,



Deniz kenarında bir krallıkta,



Genç bir kız yaşardı,



Belki bilirsiniz ismi Annabel Lee idi.



Ve bu genç kız orada sadece,



Sevmeyi ve sevmemi istedi.







O çocukken çocuktum,



Deniz kanarındaki bu krallıkta,



Ama sevdadan bile üstün bir sevgiyle sevdik,



Ben ve Annabel Lee birbirimizi.



Cennet'in kanatlı melekleri bile,



Gıpta ederdi sevgimize.







işte bu yüzden bir zamanlar,



Deniz kanarındaki bu krallıkta,



Bir rüzgar çıkageldi bulutlardan,



Annabel Lee'mi titreten.



Böylece asil akrabaları geldi,



Ve O'nu benden götürdüler.



O'nu bir kabre tıkamak için,



Deniz kenarındaki bu krallıkta.







Melekler bizim yarımız kadar mutlu değildi,



O'nu ve beni imrenirdi,



Evet! Sebebi buydu



* herkesin bildiği gibi,



Deniz kanarındaki bu krallıkta,



Rüzgar bulutların arasından geceleyin geldi,



Titretip öldürdü Annabel Lee'mi.







Ama sevgimiz sevdadan daha güçlüydü,



Bizden daha yaşlı olanlardan,



Bizden çok daha zeki olanlardan,



Ve ne yukarıdaki melekler,



Ne de şeytanlar denizin altındaki,



Güzel Annabel Lee'nin ruhundan,



Benim ruhumu ayırabilirdi.







Ay ki hiç parlamaz, bana rüyalar vermeden,



içinde güzel Annabel Lee geçmeden:



Ve yıldızlar hiç yükselmez, ama hissederim



Güzel Annabel Lee'nin parlak gözlerini.



Böylece gecenin med cezirinde yanına yatarım



Sevgilimin--sevgilim--hayatım ve gelinim,



Denizin yanındaki kabrinde,



Mezarında deniz sesinde.



* 4. nesil çaylaktır. nedeni araştırılıp buraya uzun uzun yazılacaktır.







edit: annabell lee ile karıştırmışım zira karıştırdığım yazar saygı sevgi şelale yazarıdır. severim bişi olursa üzülürüm durumudur.



* şimdi ismini hatırlamıyorum, bir film izlemiştim. zenci bir abimiz, güzelce bir öğretmen ablamıza aşık oluyordu böyle köy-kasaba arası bir yerde. ablamız beyaz tabii ki. film bu amerika nın eski zamanlarında geçiyor. hani şu kovboyumsu şapkalı amcaların, gelinlik tipli etekler giyen teyzelerin zamanında. zenci abimiz mevsimlik işçi gibi birşeydi o köyde yanılmıyorsam. velhasılı sözü uzatmayalım, öğretmen ablamız da vuruluyordu zenci abimize. gizli gizli buluşup, görüşüyorlar, doyulmaz muhabbet pınarından kana kana içiyorlardı. sonunda güzeller güzeli ablamızın kendilerini değil de 'aşağılık' bir zenciyi sevmesini kendine yediremeyen şerefsiz beyaz amerikalı abiler öğretmen ablamıza olmadık hakaretler ediyor ve sonunda kovuyorlardı köyden yanılmıyorsam. zenci abimizde, yüreğini dağlıyor, ağlıyor bu şiiri okuyordu. annabel lee nin kim olduğu bilinmese de, her duyduğumda o öğretmen abla gelir aklıma, benim annabel im o güzel öğretmen abladır.







Biz daha bahtiyardık meleklerden



Onlar kıskanırdı bizi,



-evet-bu yüzden?



Bir gece bulutunun rüzgarından



Üşüdü gitti annabel lee.



* pekcok kişi tarafından anday cevirisinin orjinalinden daha guzel oldugu iddia edilen edgar allan poe şiiridir.