[meninje]

7 Yaşındayken geçirdiğimiz bir deprem sayesinde, enkaz altından kurtulduk. Burnumuz bile kanamadı demek alışkanlık oldu. İçimdeki kanamalar kaç yıl sürdü hatırlamıyorum... Hatta geçtimi onuda bilmiyorum! Gezmeye gittiğimiz ev toprak bir evdi ve yıkıldı. Hemen çıktık yıkıntıların arasından. 1 yıl okula ara vermek ardından aynı okula gidemeyerek başka ilçedeki anneannemlerin yanında 1 yıl okuyup ailemin yanına tekrar dönmek vs. diye devam eden bir hayat hikayesi benimkisi.

O depremden ençok beynime kazınan şey gürültü... Bu yüzden de 30 yıldır bana artarak yaklaşan veya ani gelen her ses beni ürkütür. Sesin nereden geldiğini bilsem de, Gözümle gördüğüm bir cisimden gelsede ürkerim. Hele hızla ses artıyorsa... Küçükken tepkimi, kulaklarımı bastırırcasına kapatarak gösterirdim. Uykuda bile olsam... Şimdilerde ise tabiki eskisi gibi değil ama sanki ses üstüme yıkılıyormuş gibi bir his hala var... Artık hayatımı okadar etkilemiyor. Ancak yüksek ses korkusu bu yaşadığımdan farklı birşey olamasa gerek...