Cevap: Çocukluk anılarımız ve bizde bıraktıkları izler...
 

ben şanslıydım çünkü o hizmet için büyüttüğü,anne dediğim iki ablam var.Şanslıydım çünkü onlar beni evlenene kadar hep korudu.Başkaldırmayı birazda onların sessizliğinde öğrendim.ömrümüz "kelimeleri düzgün kullanın,ayaklarınızı yıkamadan yatmayın,biten tabakları çayları bekletmeyin,kimseye cevap vermeyin,......."lerle geçti.Hiçbir zaman adımızı evde 2 kere söyletemedik.Çünkü kıyamet kopardı.Ablalarımın hakkını hiçbir zaman ödeyemem.Hep kalkanlarım oldular.İyi ki varlar.O kadar dua ediyorum ki ömürleri uzun sağlıklı mutlu olsun.Ben şimdi üzülüyorum,çünkü annem 3 harika evladıyla, her dediğini yapan herşeyi annemden daha çok düşünen,tamamlayıcı 3 çocuğuyla hiçbirşey paylaşamadığını hala farkında değil.Erkek kardeşim daha farklı.O hem hastaydı hem tekti.Ama onunda hayatı başka türlü hayal kırıklığıyla dolu olacak.Kardeşim,maalesef bunu şu anda farkında değil ancak yorulduğunda anlayacak.Velhasıl seçimlerimizden bence bu kadarda biz sorumlu değiliz.Bence o seçimleri yapana kadar hayatımızdakilerin tavrı çok daha önemli.Ama en çok neye üzülüyorum sevgili Bigokyanus biliyor musun.Kendimi yetiştirmek,çoğaltmak,hep daha fazlasını öğrenmek için o kadar emek verirdim ki,şimdi sıradan şeyleri anlatmak için yıllarımı heba ettim.Sonuç şu an belki daha iyi.Ama yeterli değil.bana ailem dışında,bende hiç hakkı olmayan insanların bana kötü davranmasına,tüm iyi niyetime rağmen ,inanılmaz hayal kırıklığı yartmıştı.Sonra kendime acımaktan vazgeçtim.Çünkü çocuklarım dışında herşeyi hayatımdan çıkartmayı göze almıştım.Olmadı.Bu da artık sorun değil.çünkü "Ben "olmaktan artık gurur duyuyorum.
Sevgili Bigokyanus,biliyor musun evde iş yapmayı öğrenmek az işimize yaramamıştır.Düşünsenize hem çocuk hem misafir hem iş nasılda herşeyi aynı anda şikayet etmeden ve çok çabuk becerebiliyoruzdur öyle değil mi:) Ben hep şunu derim."Demek ki o insanların benim varlığıma ihtiyacı varmış.Çünkü onların sevgiyi,değer vermeyi,haksızlığa uğrattıkları amca hanımının hakkını korudukça yengemin"sen kemiklerimi ısıtıyorsun"u duydukça ,gücü öğrenmeleri gerekiyormuş dedim.Bizim gücümüze bizim de ihtiyacımız var.Bu hep aklımızın derin bir köşesinde kalsın.İşte o yüzden sevgili Bigokyanus "iyi ki varsın" Kendinle hala sevgi dolu bir insan olarak yaşama devam ettiğin için gurur duymalısın.Çünkü ben duyuyorum.Sana teşekkür ederim.Ya bu sitede ne var,nasıl dökülüyorum bu nasıl birşey bu.İyi ki varsınız iyi kivarsınız iyi ki varsınız.Teşekkürler.

Cevap: Çocukluk anılarımız ve bizde bıraktıkları izler...
 

Siz bunu aştığınızı zaten çocuğunuza anneninizin size davrandığı gibi davranmadığınızı söyleyerek belirtmişsiniz zaten... Çocuğa çok düşkünlükte
çocuğu geliştirmiyor, babayla çocuğu da kutuplaştırıyor, ilgisizlik ise yaralıyor onları, hassas bir çizgi var ikisinin arasında...

Cevap: Çocukluk anılarımız ve bizde bıraktıkları izler...
 

şu sıralar yoğunlaşmadığım halde çocukluğuma dair ilginç ayrıntılar hatırlıyorum..çocukken giyindiğim bir kyafet yaşadığım bir an..ayrıntılar..ilginç geliyo..

Cevap: Çocukluk anılarımız ve bizde bıraktıkları izler...
 

ve şunu farkettim çocuklukta, geçmişte yaşanılan olumsuz anıları nekadar affettim sildim unuuttum desenizde tekrar hatırlayabiliyor ve tekrar hüzne öfkeye yakalanabiliyorsunuz..telkinlere bizi olumlu düşünmeye sevkeden çalışmalara ara vermemek lazım sanırım..

Cevap: Çocukluk anılarımız ve bizde bıraktıkları izler...
 

yazdıklarınız okuyunca gözlerim doldu. ben tam tersi hep annemin bize karşı aşırı düşkünlüğünden şikayet etmişimdir. ne olurdu sanki bizi bu kadar düşünmese demişimdir. hiç mi dayak yemedim tabi ki yedim yediğim dayakta bile çocuk aklımla anneme hak vermişimdir. diyelimki cam mı kırdım. niye kırdın diye dövmezdi. ya elin kesilseydi ya canın yansaydı diye döverdi (canımı acıtmadan döverdi:)). şu an 40 yaşındayım, ayrı şehirlerde yaşıyoruz. hala eli dili üzerimde. hava soğuk desem kızım sıkı giyin. hastayım desem kızım doktora gittinmi. anne ben çocukmuyum 40 yaşıma geldim diyorum. evet benim hala çocuğumsun diyor. aile desteği herzaman çok güzel. inşallah sizde evlatlerınıza bunları yaşatırsınız. allah onlardan razı olsun diyorum. ama sevgili annecim lütfen biraz rahat ol yaptığımız her yanlışa çektiğimiz her acıya bizden fazla üzülme. sizi çok seviyorum

Cevap: Çocukluk anılarımız ve bizde bıraktıkları izler...
 

Bu baslıgı gorunce o cocukluk travmalarım geldı tek tek aklıma...sınır hastası ılkokul ogretmenıyle 4,5 yıl,abılerımın gecırdıgı trafık kazaları,enıstemın ıntıharı,arka arkaya olumler,ayrılıklar,evın hıcbır zaman bıtmeyen ıs guc dertlerı,annemın hastalıkları,gece gunduz bıtmeyen mısafırler,bır de asırı koruyucu ve baskıcı aıle tutumu da eklenıncee....evet,cok sukur okudum,ogretmen oldum ama hala sosyal olamadım,depresyondan hala cıkamadım,hayata hala tam anlamıyla baglanamadım.yıllardır cabalıyorum.ama bu sefer kesın kararlıyım.Allahımın ıznıyle butun bunlardan kurtulup,tam ozguven sahıbı,sosyal,aktıf,basarılı bır ınsan olucam,hatta oluyorum.sevgıler...

Cevap: Çocukluk anılarımız ve bizde bıraktıkları izler...
 

İnanır mısınız aynı durumdayım sizinle ve sizi çok iyi anlıyorum.Umarım bende sizin gibi bu durumdan ders alıp önüme bakabilirim :)

Cevap: Çocukluk anılarımız ve bizde bıraktıkları izler...
 

Çocukluğuma dair ne kadar çok travmatik yaşantım varmış... hangi birini yazsam bilemedim.
Tek olumlu yanıysa tüm bu yaşadığım kötülüklerden 7 yaşındayken bile kendi kendime dersler çıkarmayı hep başarabilmiş olmam. Hiç asosyal olmadım, hatta daha da sosyalleştim her olayla, daha akıllı daha mantıklı, daha yerine ve zamanına göre davranmayı, kendi kendimi korumayı öğrendim. Rabbime sonsuz şükürler olsun ki belki de beni bu fıtratla yarattı.
Hala çok güçlüyüm, hayatımda hiç bir şeyi bağımlılık haline getirmemeyi öğrendim şiddet eğilimli ve alkolik babam sayesinde...
Şiddet, alkolizm, ekonomik problemler, kardeş kıskançlığı, taciz... hepsini yaşamış, sindirmiş bu konuları düşündüğünde acı çekmeyen, şuanda iyi bir işi iyi bir eşi olan "tam" bir insanım.
Bize ettiğin her eziyet için teşekkürler baba, sayende nasıl bir adamla evlenmemem ve hayatımı nasıl güçle yönetmem gerektiğini öğrendim...

Cevap: Çocukluk anılarımız ve bizde bıraktıkları izler...
 

Bravo gerçekten..zor olanı başarabilmişsiniz..Biraz bahsetseniz keşke..olaylara nasıl yaklaştınız nasıl lehinize çevirebildizi..okuyanlara yardımcı olabilmesi düşüncesiyle...

Cevap: Çocukluk anılarımız ve bizde bıraktıkları izler...
 

Bu anne babaların orta hallisi yok mu acaba:) Camı kıran çocuğuna ya elin kesilseydi diye vurmak ne acaba? Bu ne demek asla hata yapma, sonuçta kime zarar verdiğin önemli değil ama sakın ha sakın hata yapma. Ya ifrat ya da tefrit. Allah yardım etsin bu milletin evladına.