[Alexandra]

İçimdeki derin sızıya...
....



Zamana hapsetmek istiyorum ruhumudan geçen gölgeleri
Bugünün kapısını çekip üzerlerine,
sımsıkı kilit vurayım...
tövbelerine aldanmadan,
yalanlarına, gözyaşlarına kapılmadan
zinciler çekeyim sıra sıra...
katranın karasına, kandilin uçup giden yağına,
kendi boşluğuna hapsedeyim.

Hapsedeyim hapsemesine ama
anlayamıyorum, neden ben?

İzinsiz içime işleyen,
Hiç durmadan inleyen,
yüzüme gülmeyen gölgeleri çekip çıkarmak,
söküp atmak istiyorum ruhumdan
delip geçtiği, yüzümü düşürdüğü yeter.
yaktığı ateşin dumanına gömme isteği
bugün içime düşen...
onu durdurmak, yok etmek şart oldu
arkamda bıraktığı gülden kalan
bir tarla dolusu zehirli diken.

Kaç gece, kaç güneş, kaç dolunay birleşti ayrıldı
kaç yıldız söndü gökyüzünde,
güneş kaç tur attı, kaç yeni bebek doğdu
kaç insan öldü...

Kaç gözyaşı döktüm, kaç kere sinirlendim
Gittim gittim geldim,
döndüm dolandım, bağırdım çağırdım...
ama bir kez isyan etmedim,
yine anladım, yine şans verdim...

şimdi attığım adım, biraz daha ileriye
kuyruğundan yakalamaya çabalıyorum
ruhumda tam tur atan,
karanlıklara saklanan bencil deliye
çok değil, biraz daha beklerim,
dinginleştiği sessizliğe kapıldığı an,
işte o beklemediği an,
girecek yeniden şişesine.



.......