[_roxie_]

Sweet ciğim merhaba,

Öncelikle hoşgeldin, sefalar getirdin, güneş gibi doğdun günlüğüme! =) Birbirimize çok benziyoruz derken ne demek istediğini o kadar iyi anladım ki... Gerçekten içimde hissettim birbirimize benzediğimizi, imkanı var mıdır bilmiyorum ama bence yaratalım, şu an karşımda gülümseyen yüzünü görmek, seninle uzun uzun sohbet etmek istedim =)

Aslında geriye dönüp de katettiğim yollara baktığım zaman bu ilişki onun içerisinde sadece bir adım. Bunu ben de hissedebiliyorum. Uzun süreli ilişkimin olmamasını taktığım dönemlerde tek problemim kendime güvendi belki de, bu site sayesinde onu aştım, ve bu ilişkimin başlamasının arifesinde ne hissettiğimi ne düşündüğümü çok iyi hatırlıyorum.. "Mutlu olmak için kimseye ihtiyacım yok, ben tek başıma yeterli ve harikayım" diye düşünürken ve gözüm kimseleri aramazken girmişti hayatıma...

Sonra bunun da bambaşka bir puzzle olduğunu farketmek baya zamanımı aldı, ben duygularına kapılıp gitmeyi seven bir insanım aslında, bu beni bir anlamda besliyor, yaratıcılığımı artırıyor, hissetmek bana varolduğumu daha derinden hissettiriyor ve melankoliye meyilli olduğum, bilinçaltında olumsuz kalıplar taşıdığım için olumsuzu hissetmek daha kolay geliyor bana her zaman ama artık farkındalığım arttı bunu olumluya döndürmeye çalışıyorum.

Ama onun da bir dengesi olması lazım mutsuzluğu reddetmek değil aslolan, ayrılık sürecinde düştüğüm ilk hata o oldu, direndim güçlü olucam derken içimde baskıladım çoğu şeyi... düşünüyorum ben bu ilişkiden neredeyse arkama bakmadan kaçtım ve ilk 2-3 ayı oldukça güzel de geçirdim aslında. Pek çok insanla tanıştım, beğenildiğimi hissettim, ilişki içerisindeyken beni kısıtlayan şeylerden kurtuldum, yaratıcı yazarlık atölyesine gittim her yaştan insanla vakit geçirdim bunlar benim için oldukça güzel deneyimlerdi. Sonra ilk karşılaşmamızı yaşadık o gene normaldi ikimizde çok heyecanlandık sonra o zaten kalmak istemedi ve ortamı terk etti ben de artık yavaş yavaş güçlü durmaya çalışmaktan yorulduğumu hissetmeye başladım. Bu arada o benim oradan oraya kelebekler gibi uçarak geçirdiğim 2-3 ayı kendine dinlenme ve yas süreci olarak tanımıştı ve tam benim yorgun düştüğüm dönemde toparlandı ayağa kalktı, şu anki ilişkisine başladı.

Kendimi rekabet etmek zorunda hissettim neden bilmiyorum, sanki gerçek bir aşkta yenmek, yenilmek varmış gibi...

Sonra ikinci karşılaşma zaten beni sarstı burda da uzun uzun anlattım, aşağı yukarı 2 ay oldu ben etkilerinden yeni yeni kurtuluyorum ve bugün mesela düne göre çok çok daha iyiyim senin yorumların sayesinde =)

Eski erkek arkadaşımın ne istediğini bilmediği sanırım 10 metre öteden anlaşılıyor bi ben ona hala kondurmak istemiyorum çünkü onu tanıyan ya da benim anlattıklarımdan bilen kim varsa aynı yorumu yaptı, benim için gerçekten büyük bi sınavdı, ama artık geçti, geriye sadece dediğin gibi güzel anılar ve tecrübeler kaldı.

Umarım -ne istediğini bilmese de - hayatta herşey onun da kalbine göre olur... =))

Bundan sonra ben de seni takipteyim sweet'cim iyi ki varsın iyi ki geldin! =)