[_roxie_]

O zor günler solan güller eskidendi geçti...

O zaman aşık olduğum rüzgarlar esti esti, geçti...

Geriye sadece yarım yarım sevgiler, yüzüme inceden uzun uzun çizgiler...

Yarım kalan,süresi kısalan cümleler,

Yalan dolan bir kaç resim kaldı.....

ben kıymet bilmediğimden gelmedi bunlar başıma... ben öyle güzel de bildim ki kıymetini... onu mutlu etmek, mutlu görmek, derdinde sıkıntısında yanında olup yüzünü güldürebilmek icin herseyi yapardım... bu benim doğam... bana ait, beni ben yapan, beni ben olarak güzel yapan bi parçam... insanlara iyi gelmeyi severim ben...

sen de öylesin... sen de insanlara iyi gelmeyi seviyorsun... yardım elini uzatıyorsun, dünyalarına güzel şeyler katıyorsun... bu yüzden seni seven sana değer veren pek çok dostun var hayatında.. ama aşk yok... benimle olmasını umdun... ama ben seni öyle göremedim... öyle görmeyi göze bile alamadım ki... alamazdım da dostum... sana bilmeden ümit verdiysem seni minicik de olsa kırmaya kıyamadığım içindi... paylaştığımız şeyler birbirimize verdiğimiz sıfatlar ne olursa olsun harika olduğu içindi...

Bazı insanlar herhangi bi kategoriye girmez...herhangi bir sıfat onların hayatlarımızdaki yerini değerini anlatmaya yetmez.. sadece yardımcı olur... Sen benim için arkadaştan da, dosttan da sevgiliden de öte bi şeydin... bu kelimeler sadece 3. şahıslara açıklamaya yarar, sen benim kalbimdeki konumunu.... ama yetmez.... yetmiyor işte...

illa o sıfatlardan bir tanesini seç diyosan... dostluğunu seçecektim ama... keşke bunu samimiyetsizlik, dürüst olmamak olarak algılamasaydın... neyse ben seni affediyorum... o kadar canın yandı ki, belki benim üzerime kurduğun o kadar fazla şeyi yıktım ki...
sen de olgunca davranamadım... yine de seni tanıdığıma çok mutluyum... beni ben yapanlardansın... bundan sora yanımda olsan da olmasan da öyle kalacaksın... her zaman....