[_roxie_]

İlişkim yine yeniden, tamamen ve kesin olarak bitti ve ben artık herşeyi bütünüyle utanmadan sıkılmadan anlatmak istiyorum çünkü yardımınıza ihtiyacım var, belki de kendime bile itiraf edemediğim şeyleri bütünüyle masaya yatırmaya ihtiyacım var... üçüncü gözlere ihtiyacım var ama bunlar benim ailem ya da arkadaşlarım olamıyo çünkü benim çevremdeki herkes eski erkek arkadaşımın beni hiç hak etmeyen bana sürekli olarak zarar veren, kaba davranan ve üzen bi insan olduğunda hemfikir. Onun etrafındaki insanlar benim çevremin bildiği kadar çok şey bilmiyor belki ama benim sürekli olarak bu ilişkide verici ve alttan alan katlanmamam gereken pek çok şeye katlanan taraf olduğum açıktı, yine de onun çevresindekiler özellikle annesi ve kızkardeşi onun beni her zaman çok sevdiğinden emin ve gene bir şekilde toparlayabileceğimize inanarak yorum yapacaklarını düşünüyorum.

İlişkim muhteşem bir şekilde başladı, çekim yasasına olan inancımı kuvvetlendirdi, başlangıçta herşey istediğim gibiydi, herşey oldukça masalsı gidiyordu sanki hayatımdaki bütün sorunlar birer birer çözülüyordu ve onur bana benim hayatımı güzelleştirmemde, ailemle ilişkilerimi normalleştirmemde, pek çok konuda bakış açımı değiştirmemde oldukça yardımcı oldu... yalnız onun da benden bir beklentisi vardı... onu daha çok ders çalışmaya ve okulunu bitirmeye teşvik etmem...

Ben bunu yapamadım arkadaşlar.. Bunun birinci sebebi onurun bana " ben bu okulu annem için okuyodum, şimdi hayatımda sen de varsın artık senn için de okuyorum" demiş olması... bu bana çok ağır geldi... böyle ağır bi yükü sırtımda taşımak istemedim... zaten kendisi için değil annesi için yaptığı bir şeyi bir de beni sebep göstererek sürdürsün istemedim..

ve çok kavga etmeye başladık ben herşeyi kişisel olarak algılamaya başladım, o benden uzaklaştıkça üzerine gidip bazı şeyleri çözmeye çalıştım ama yumuşak yumuşak bile arasam o bağırmaya çağırmaya devam etti kaba saba tavırlarıyla kırıcı sözleriyle dengemi bozdu ve biz iki günde bir ayrılır barışır olduk...

en sonunda artık beni hayatına hiç bi şekilde dahil etmiyodu, tamamen çıkarmamıştı ama yaptığı herşeyin dışındaydım sanki bnmle ayrı bi dünyası vardı, kendine ait başka bi dünyası... ben bunu da kaldıramadım ve bana karşı son derece kırıcı, ilgisiz, umursamaz davranmayı sürdürdü...

bitti.. tavırlarına katlanamayıp ben bitirdim, sonrasını biliyorsunuz 3-4 gün geçer geçmez geri döndü... sonra bana şubata kadar zaman ver hayatımı toparlıcam sonra herşey çok güzel olucak dedi... ve umursamaz davranmaya devam etti... gene bitti...

arkadaşlar bitmesi gerektiğini ben de biliyorum, bana bu kadar kaba saba davranan bi insanla daha ileriye gidemiceğimi de çok iyi biliyorum...

ama bu kadar masalsı başlayan bişey nası böyle bi kabusa, kısır döngüye dönüşebildi aklım almıyor... ve kendimi suçluyorum sanki evren bana altın tepsisyle aşkı getirdi ve ben onu güvensizliğimle, kaybetme korkularımla bu hale getirdim diye... çünkü davranışlarını hep alttan aldım tavır koymam gereken yerde tavrımı koyamadım o da bunun verdiği cesaretle her sefernde daha fazla geldi üzerime... ve kaybettiğni hissettiği anda da bırakamadı... aslında beni çok sevdi biliyorum.. belki hala da seviyodur ama saygı duyamadı... hayatıma destek olmak yerine köstek oldun dedi bu da bnm canımı çok acıtıyo... sürekli olarak kendimi suçluyorum bundan nasıl kurtulabilirim?

sizce içinde olduğum duruma nasıl bakmalıyım??
bir de bu güvensizlik ve kaybetme korkusunu nasıl yenerim?? (ilk ilişkimle çok ilgisi var bir gün hiç bir sebep gösterilmeden terk edildim ve beni bi daha asla aramadı... ) o yüzden erkek arkadaşım telefonlarıma çıkmadığı zaman sanki bu durum tekrarlanıcak gibi korkuyorum bilinçaltım bana hemen hatırlatıyo... )

lütfen yorumlarınızı esirgemeyinnn =)