[gülsevgi]

Teşekkür ederim arkadaşlar, inş. başarabilirim. Bende kendini suçlama eğilimi var.Benim kontrolüm dışında gelişen şeyler içinde kednimi suçluyorum.Kötü bir çocukluk dönemi yaşadım,ailenin istenmeyen çocuğuydum.Ailem beni istemediği için kendimi suçladım hep,yanlış ve eksik bir insan olduğuma inandım.Bana yaptıkları her kötülüğü hakettiğimi düşündüm. Ben kötü biriyim ve böyle yaşamayı hakediyorum dedim hep...bana yapılanların hiçbirini de kimseyle paylaşamadım. İnsanların beni suçlayacağını ve suçlu bir insan olduğumun su yüzüne çıkacağını düşünürüm.Ailem bana değer vermez,ilgi göstermez...ilgi çekmenin yollarını aradım hep onlar gibi olmaya çalışarak kabul göreceğime inandım. Beni onaylamaları,kabul etmeleri,doru bir insan olduğumu düşünmeleri için istedikleri herşeyi yapmaya çalıştım ancak işe yaramadı onlar mükemmeli istiyorlardı ve her defasında davranışlarımda,başarılarımda bir kusur buluyorlardı...Halende gerçek suçlunun ben olduğunu düşünüyorum,ailemin hatalı olabileceğini düşünmüyorum...Bana kötü davrandıklarında hakettiğimi düşünüyorum ancak yine de kabullenemiyorum,yaptıklarının doğru olduğunu düşünsem bile ailemden nefret ediyorum.Çünkü davranışları benim kendime olan nefretimi daha da çok büyütüyor.Onların gözünde,yanlış,eksik,işe yaramaz,onlar olmadan yaşayamayan bir insanım. Bu yüzden onların her istediğini yapmak zorundayım.Ben yanlış ve eksik bir insanım bunu diğer insanların öğrenmemesi gerekir bunun için ailemin her istediğini yaparak yaşamaya,hayatta varolmaya çalışmalıyım diyorum.Ancak bu şekilde yaşarken hayattan hiçbir tat alamıyorum sanki başkalarının beyniyle yaşıyorum,kendime ait hiçbirşeyim yok sadece gerekeni söylüyorlar ve ben yapıyorum.Kendim olarak yaşamaktan korkuyorum.İnsanlarında beni ailemin reddettiği gibi reddedeceğini düşünüyorum bu yüzden sosyal olamıyorum.