|
Bir Kadının Hikayesi Dramatikleştirerek anlatmak istemiyorum hayatımı,o kadar çok karanlık yazılar yazdım ki zamanında yazılarım buram buram tütün ve gözyaşı kokar . 26 yaşında kimilerine göre vahim bir medeni durumum var : Bekarım. Çocukluğumda evlenmeyeceğim ve yazar olacağım dermişim bu hayalime yaklaşıyorum sanırım yazar olabilmek değilse bile evlenmeme konusunda istikrarlıyım. Kitaplardan kendime bir sığınak yapar cümlelerin arasında kaybolurdum çocukluğumda bile,insanların dünyası acıtıyordu beni,bana her "yabani" deyişlerinde daha çok sığındım kitaplarıma ve benim artık güvenli bir kabuğum vardı.Susmak daha kolaydı ya da öyle olduğunu sanıyordum konuşursam gülerlerdi,hata yapardım,susmak güvenliydi komik duruma düşmemi engelliyordu.Bunları ilkokul öğretmenimden öğrendim o her yanlış yaptığımda "küçük ellerime" vurdu ben sustum,çocuktum güldüm,bağırdım, o güldüm bağırdım diye annemin özenle taradığı sarı saçlarımı çekti ben yine sustum.Hata yapmamalıydım,gülmemeliydim,konuşmamalıydım "Susmalıydım". Bende SUSTUM.İlkokul öğretmenimden yadigar SF bana,sustukça biriktirdim arkasından panik atak geldi,liseyi bıraktım,kitaplara daha çok sığındım,bir sene boyunca hiç dışarı çıkmadan yaşanır mı ? yaşadım. Gözümün önünde hep bir sahne vardır büyük bir dağın en tepesine çıkmışım boğazım yırtılana kadar bağırıp ağlıyorum,küfürse küfür isyansa isyan yaşadığım herşeye,ne rahatlatıcı olurdu.Ben düştükçe yeniden kalktım,üstümü başımı temizledim,elimin tersiyle gözyaşımı sildim baktım yüzümde kocaman bir gülümseme bu kadar çabuk atlatılır mı herşey ? atlattım ya da atlattığımı sandım.Yaşadığım acılar için minnettarım herkese "yaşanmışlık mühürlerim " var gözlerimde,"senin gözlerine bakınca neden hüzünleniyorum" diyenlere "gözlerimde yaşanmışlık mühürü var" diyorum.Yaşım ne ki daha ne yaşanmışlığı ! yemekten kanattığım küçücük tırnaklarımla kendi başıma geldim bu zamana kadar. Puff dramatize etmeyecektim değil mi ? yine kaptırdım kendimi.Telkinlerim ve ben mutluyuz şu sıralar,daha az yüzüm kızarıyor ve daha çok cesaretliyim,en önemlisi kendime çok güveniyorum artık.Tesadüflere inanmam bu siteyi bulmamda bir tesadüf değildi,yaşadıklarımdan sonra "hediye" olarak verildi."Yeni bir hayatım" olacak artık .actionsmile |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Ne guzel ifade etmissin kendini .Telkinlerin faydasini gorenlerden biride benim .Cok sevindim senin adina .En azindan ne istedigini biliyorsun.Yazilarin cok net ,devamini bekleriz |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Alıntı:
Çok sevindim senin adına,daha yeniyim daha çok faydasını göreceğime inanıyorum.Teşekkür ederim :) |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi sizi anlayabiliyorum bende sf liyim.daha iyi hissetmenize çok sevindim.ben de eskisine göre daha iyiyim ama yeterince değil o ayrı:) şuna da değinmek istiyorum,ilkokul öğretmeninizden bahsetmişsiniz sf nin sorumlusu olarak,sadece o kişi mi,yoksa başkaları da var mı,bana o kadar da kolay degil gibi geliyo,.niye işin burasına takıldın diyeceksiniz belki:)ne biliyim dikkatimi çekti sadece.belki duygularınızı özgür bırakma adına yardımcı olur mu acaba diye düşündüm.bilmiyorum yanlış düşünmüşte olabilirim:) |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi herşey gönlünce olsun şansında bol olsun sevgiyle kal salvameaa.. |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Yaş genç, ama dünyaya küsmüş bir genç fotoğrafı var karşımızda. Seninle önce panik atak konusunu irdeleyelim. Tabi psikiyatrist tavsiyesini ihmal etmeden. Beslenme konusunda, Akşamları özellikle karbonhitratlı yiyeceklere ( makarna peynirsiz, Patates haşlaması), papatya ve melisa çayı , muz, ananas, Fındık, somon balığı, ılık süt, Keten tohumu, elbette bir parça mutluluk tatlısı olan çikolata, Aşırı krizler hissedilirse acı yeşil yada pul biber. Daha başka öneri istersen davranışlar kısmını değerlendiririz. Gülen yüzün solmasın. |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Alıntı:
hareket eden bir çocuktum,taklit yapmam karşılığında akrabalarım hediyeler alırdı bana :) ilkokuldan sonra değişti herşey.İlkokul öğretmenimden kaynaklandığına inanıyorum. Alıntı:
Alıntı:
Arasıra nefes darlığım ve yutma güçlüğüm oluyor onun dışında aşırı krizlerim olmuyor.Ama tavsiyelerinize mutlaka uyacağım.Teşekkür ederim vaktinizi ayırdığınız için :) Mutlu kalın. |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi annenle konuşmayı dene sana hamileyken neler düşünmüş neler hissetmiş bir sorgulamanı öneririm.ilk okul yaşantım banada zarar verdi bende ezik bir ilk okul yaşantısı geçirdim ..sonra kendini kabul ettirmeye çalışan bir dizi okul hayatı hep kendimi ispata çalışan..ama şimdi okul hayatımı sorgulamıyorum buna neden olan sorunu sorguluyorum çünkü tüm sınıf benimle aynı durumda değilse sorun o dönemde değil diye düşünüyorum artık.. |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Hoşgeldin... |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Alıntı:
|
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Ben senin yüzünde ve gözlerinde o kocaman gülümsemeyi görüyorum inanıyorum ki hepsini aşacaksın unutma insan isterse her şeyi yapar inan yapar unutma seni senden başka kimse incitemez onlara yüklediğin anlamlar kadardırlar. |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi yazının başını okuyunca üzülmüştüm.ama şuanda daha iyi olmana sevindim. benim tavsiyem ise artık kimin suçlu olduğunu aramakla kendini yorma, yıpratma, boşver. nasıl daha iyi olabilirimi düşün. sevgiyle... |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Hepinize çok teşekkür ederim. Sanırım artık kimin suçlu olup olmadığıyla ilgilenmemeliyim,geçmişi geçmişte bırakmak en güzeli :) |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi evet dogru sölüyorsun yolun açık olsunnn... |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Bir ilkokul öğretmeni vakası daha.. Düşünüyorum daha evvel onlarca kez düşündüğüm gibi, ilkokul hayatının gerçekten çok önemi var, insanın şekillenmesinde.. Benzer durumlar ben de yaşadım. Hiç ders çalışmadıkları, sınavlardan düşük not aldıkları hâlde karnelerini 5'le dolduran öğretmenim; benim gibi bir çocuğun matematiğine 4 vermişti, neden biliyor musunuz ? Öğretmediği birşeyi sorduğunda cevap veremedim için.. Sonrasında, ortaokul, lise ve üniversite hayatımda matematiğim hep 100 oldu, ama ben o olayı hiç unutmadım. Küme hâlinde birbirlerine kağıt atan arkadaş topluluğunun içinde bulunduğum için, "öğretmenim ben yapmadım onların yaptıklarını" desem de, elime yediğim bir sopa.. Öğretmenin yok yere "şişirdiği" kendini bilmez öğrencilerin bana besledikleri hasetçi bir kin.. Beslenme derslerinde mandalinasını özenle soyduğum, aylarca hasret kaldığım canım babamın yurt dışından getirdiği herşeyden hediye ettiğim öğretmenim, orta birinci sınıfta, kendisini üçüncü kez ziyarete gittiğimde çıkmadı bile sınıftan.. Ben şimdi bunları düşünmüyorum, çünkü o zamanlar yeterince düşünüp dert edinmişim. Varsa hakkım, helâl olsun; ben Rabb'ime sığınıyorum.. Ben hayırlı ve mutlu bir hayatı seçiyorum ve O'ndan istiyorum.. |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Alıntı:
aklıma geldikçe ondan nefret ediyorum nefret ettikçe kendimi daha kötü hissediyorum.Onunla hesabımı kapatıp "geçmiş" demek istiyorum ama olmuyor. |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi İlkokul 2. sınıfta feminist bi öğretmenim vardı ve tüm sınıfın önünde beni aşağılamıştı. . 3. sınıfta başka bi öğretmenim defterimin bir sayfasını 2 ye böldüm, diye azarlamıştı. 4. sınıfta sıra dayağına çekilmiştik (Türkiye'nin başkentinde, hem de defalarca). Yine 4. sınıfta ingilizce öğretmenim tüm sınıf önünde soyadımla alay etmişti, o dönem ingilizcem 2 geldi. . Bir daha da beli doğrulmadı. 6. sınıfta sınıftan 1 dakika erken çıktık, diye sözlüme 30 verildi. 8. sınıfta tüm sınıfın 5 olan beden eğitimi dersi karnemde 3 tü. Lise 1 de Fizik öğretmenim 30 kişi arasında azarladı haksız yere, beni. Lise 2 den sonra böyle olaylar olmadı. Bunları affettim. . Hâlâ da affediyorum. . Yine de aklımdalar, ama affedebiliyorum çok şükür. . İşin garip yanı, babam da öğretmen sevincli Ve şunu rahatça söyleyebilirim; öğretmenler, bence çocuğun hayatında ailesinden daha etkililer. . |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Alıntı:
|
Cevap: Bir Kadının Hikayesi Bir problemin çözülebilmesi için önce çözüm yollarını öğretmesi gerekirdi. Ben çalışkan bir öğrenciydim, eğer öğretmiş olsaydı hatırlardım.. Kaldı ki, karne notuma 4 vermesine sebep olan o soruyu sözlüde sormuştu, yazılı imtihanda değil.. Ben yazılı imtihanlardan hep 5 alırdım.. Kâğıtları toplama görevim vardı bu yüzden; öğretmenin başında beklerdim. Karnesine 5 verdiği öğrencilerin sınav kâğıtlarını ve öğretmenin kâğıda yazdığı düşük notları bugün gibi hatırlarım.. Aaa nedense o notlar karneye 5 olarak geçiyordu Murat Bey.. Tahsil hayatımdaki matematik başarımda ilkokul öğretmenimin hiçbir katkısı olmadığına garanti veririm.. Eğer katkısı olmuş olsaydı olimpiyatlara bile girebilirdim çünki.. Sevgili salvemea, biliyorum yapmaya çalıştığın şeye karşı bilincinin ve bilinçaltının nasıl bir direnç gösterdiğini.. Fakat öğretmenin sana yaptıklarını hatırlamıyordur bile.. Çünkü sana yaptıkları, onun her çocuğa yapabileceği kadar normal onun gözünde.. Senin bir dezavantajın yoktu yani.. Seni "sen" olduğun için üzmedi, kendi bencilliğinden ötürü üzdü. Affetmeyeceksen bile kendi üzerine alınma yaşadıklarını.. Bunu tüm içtenliğimle söylüyorum. |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi SALVAMEAA TELKİNLERİN İŞE YARADIĞINA SEVİNDİM.... SANA MUTLU BİR YAŞAM DİLİYORUM..... |
Cevap: Bir Kadının Hikayesi gerçekten de öğretmenlerin bir çocuğun kişisrl gelişimi üzerinde ailesinden çok etkisi var.ilkokul öğretmenimi her zaman saygıyla anıyorum.küçük yaşta annem ve babam ayrılmıştı ve ben onu babamın yerine koymuştum.kitap sevgisini bana o aşıladı.okuduğu gazeteyi bana verir ve ertesi gün okuduktan sonra getirmemi isterdi.annem çalıştığı için okuldan sonra akşama kadar okulun kütüphanesinde beklerdim..ödevimi yaptıktan sonra büyük bir heyacanla kütüphanedeki öğretmenin verdiği siyah ciltli çocuk kitaplarının arasında kaybolurdum..beş sene içinde okunacak tüm kitapları okumuştum..annem ikinci evliliğini yapıp istanbula taşındığımızda gittiğim kız lisesinde bir kaç acı deneyim yaşadım..lisede biyoloji dersinde arkadaşımın yere düşen kalemini eğilip yerden alıp sıraya koyunca bir tokat yedim..öğretmen ders anlatırken konsantrasyonunu bozduğum için..yıllarca içim acıdı..yıllar sonra oğlumla yolda giderken onu gördüm..yanına gitmekte tereddüt ettim.ama o beni hatırlayıp gülümseyince gidip elini öptüm..oğlumu sevdi.biraz konuştuk..ayrılırken damadıma selam söyle deyince birden içimdeki o eski yaranın iyileştiğini hissettim..ve ona karşı içimde bir sevgi oluştu..beni kızı eşimi damadı gibi görüyordu..yinede hayatları ne kadar zor olusa olsun,öğretmenlerin gerek fiziksel gerekse sözle şiddet uygulamadan önce çok iyi düşünmeleri gerekiyor..kendilrinin o gün unuttuğu olay o küçük bedende yıllarca taşıyamayacağı yük haline gelebiliyor..neyse burada birbirimizin yaralarını konuşarak paylaşarak dindirebiliyoruz.. |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 04:15 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.