[Megavolt]

WaMPiReLLa Nickli Üyeden Alıntı

Canım teşekkür ederim mesajın için.
İşte her birimiz aynı yolda farklı deneyimler yaşayarak yürüyoruz. Ne yaşarsak yaşayalım herkeste kendimizden bir şeyler bulabiliyoruz.

Benim için de bu forum bir dönüm noktası oldu. Düşüncelerim değişti... İlişkilerim değişti... Muhteşem insanlarla tanıştım... İlgilerim değişti... Kurduğum cümleler bile değişti... Kısaca tam anlamıyla "Hayatım Değişti"...

Çok fazla şey öğrendim. Öğrendiklerim içinde en önemlisi her şeyi başarabileceğimdi. Sınırlarımın sınırsız olduğunu bu nedenle yaşadığım başarısızlıkların sebebinin kendi ayağıma çelme takmamdan kaynaklandığını keşfettim. Her zaman önüme sınırlar koyarak yaşadım. Her zaman başkalarının benden çok daha üstün bir zekaya sahip olduğunu düşündüm. Ama hiç bir zaman bunun için isyan etmedim. Düşündüğüm şey şuydu:
Acaba hangi özelliklerim beni diğer insanlar gibi kılıyor. Benimde farkında olmadığım farklı yeteneklerim vardır diyordum.

Ben insanlarla kıyaslanmaktan nefret ederim. Çünkü her zaman kıyaslandım. Bu gerçekten benim için çok aşağılayıcıydı. Kıyaslandığım insanlar çok üstün yetenekleri olan kişiler değildi ve genellikle sevmezdim o kişileri. Ailem bunu yaparken beni küçümsemeyi amaçlamıyorlardı. Beni teşvik etmek istiyorlardı ama hiç hoşuma gitmezdi ve hiç de etkisi olmadı.

Öss'ye hazırlanırken aşırı sıkılmaya başlamıştım. Hiçbir şeyden keyif almıyordum. Hiç hobim yoktu. Hiç sosyal değildim. İnsanlarla konuşmaktan, tanışmaktan nefret ederdim. Değişik ortamlara girmek benim için işkence gibiydi. Üniversitede de hep sıkılgandım. Devamlı üflerdim. Kronikleşmiş bir hastalık gibiydi. Her halde arkadaşlarıma Hazal dense ilk olarak üflemem gelir akıllarına. Kontrol edemediğim bir sıkıntı vardı. Bu konu üzerinde hiç çalışmadım aslında sebeplerini düşünsem çok iyi olur. Üniversite hayatımda böyle geçti.

Bende tam ihtiyacım olduğu bir zamanda bu site ile tanıştım. Tavsiye eden arkadaşıma çok teşekkür ederim. Telkinlerin, olumlamaların meditasyonların etkisiyle gerçekten çok önemli çözülmeler yaşadım. Daha yolun başında olduğumu düşünmeme rağmen çok inanç keşfettim ve bir çok şeyi değiştirdim. Tüm bunları yaparken bana yardımlarını esirgemeyen sorunlarımı paylaşırken kendi sorunlarıymış gibi yaklaşan ve ilgilenen tüm arkadaşlarıma çok teşekkür ederim.

Hiç hobim olmadığını sanıyordum. Ama bugün düşündüm de aslında ben kendime harika bir hobi bulmuşum. Tiyatroyu sevdiğimi keşfetmiştim. Onun dışında bugün ikinci hobimin kişisel gelişim olduğunu buldum. Kendimi geliştirmeye çalışmaktan daha iyi bir hobi bulamazdım heralde. Hayatımın en mutlu zamanlarını bu siteyi keşfettikten sonra yaşamaya başladım. Kişisel gelişimle ilgili her şeyden çok hoşlanıyorum ve işim olduktan sonra çok daha fazla bu konuyla ilgili kendimi geliştirmek istiyorum.

Artık daha mutluyum...

Artık daha huzurluyum...

Ve artık daha inançlıyım...

Olumsuz tepkilere verdiğim duygusal tepkileri özellikle inceleme altına aldım bu aralar, hop diye birden çıkıveriyor
ama güzel yanı onları gözlerimi kaçırmadan izleyebiliyorum artık. Son bir kaç gündür öyle güzel rüyalar görüyorum ki .....
Rüyamda bile olumsuzlukla karşılaşırsam " ne diye böyle düşünüyorum şimdi " diyorum . bilinçaltımı baya bi temizlemişim galiba. Her şey daha iyiye gidiyor dediğin gibi , bazen sabırsızlanıyorum ne zaman en iyi olacak gibi ,şaka şaka artık -ecek -acak ekleri pek yok yani gerekmedikçe.

Ben de hep kıyaslandım ama hiç istememiştim , düşünsene bazı aileler kendi çocuklarını senle kıyaslıyorlar "ya inşallah bizim çocuk ta senin gibi olur filanşaşkın " ,Bu konuya ilişkin içimde bi mekanizma oluşturmuşum ,başarılı olsam bile mutlu olamıyordum, kendimi o çocukların yerine koyuyordum , bu da zamanla birikti galiba diğer olaylarla birleşince bi set oluşturdu ve ben de yeni farkediyorum, alçak gönüllü olmayı yanlış öğrenmişim çevrede iyi bir örnek bulamayınca. Şimdi daha iyiyim , her gün daha iyi oluyorum.
Kendime daha çok zaman ayırıryorum (bunun tek başına oturmaktan daha fazlası olduğunu burada öğrendim). Artık kendimde uğraşacak bişe bulamazsam ne yaparım diyorum , çok mu şımardım ne :))))))))))))
Çevremde çok güzel gelişmeler var özellikle aile hayatımda( ilk önce "hayatında" yazdım o da gözümden kaçmadı:)) Kendimi izlemek keyif veriyor artık, kendimi daha bi seviyorum , daha bisürü şeyler var yazacak onları da tüketmeyelim dimi

Çenem düştü ya
Çok daha güzel günler bizimle olsun (ve oluyor)


Canım bi de şu zıplayan kız avatarını nerden buldun ben de istiyorum öyle bişeyler :))

[phantomm]

Devamlı üflerdim. Kronikleşmiş bir hastalık gibiydi. Her halde arkadaşlarıma Hazal dense ilk olarak üflemem gelir akıllarına.

Değişimlerine dair çok güzel şeyler yazmışsın wampirella.Tebrik ediyorum.Ama ben en çok bu kısma takıldım:)
Çünkü çok sevdiğim bir arkadaşım var.Bir ara beraber ders alıyorduk.Tam ben derse odaklanmış(önemli bir dersti) ince detayları anlamaya çalışıyorken, bir "Offfff" gelirdi yandan.Allah'ımmm tüm konsantrasyon sıfır o an.Nasıl bir negatifliktir o!Sadece o sesle "Ya ben niye yaşıyorum ki,bu adam kim,niye bu dersi dinlemek zorundayım.." lara kadar gelirdim.Hiç abartmıyorum.

Bunu nasıl yapabildiğine şaşırıyordum:)

Biraz konuyu dağıtmış gibi oldum ama.Aslında değil şimdi toparlıyorum:)

Hep diyoruz ya olumlu düşünelim,bu çevremize de yayılır.Güçlü duygularımız çevremizde pek çok yönden gerçekten etkili oluyor.O arkadaşım o zamanlar gerçekten çok sıkıntılıydı ve hayata yakın zamana kadar hep kötü yanından bakmak zorunda kalacağı olaylar yaşamış.Çok zor günler geçirmiş ve atlatamamıştı.Bir kısır döngüdeydi ve tüm o birikmiş olumsuzluklar daha da çok negatifi çağırıyordu.
İşte o "Offff" larken tüm o olumsuz düşünceler dışarıya çıkıp,sınıfı ve beni esir alıyordu sanki bir anda.



Bu etkiyi hep olumlu düşünceler ve duygularla yapabilmek dileğiyle.
Sevgiler:)

[pinnko]

Merhaba

Günlüğünüze yazmak istiyordum bir kaç .gündür demekki
bu yazıyı beklemişim :)

Akşam foruma girdiğimde başlığı gördüm ama
başlık bana nedense bir kağıda çiziktirelen (eskizler)i çağrıştırdı.İlgimi çekmedi.
Hani böyle ilkokul öğrencilerinin resimleri olur,(Cin Ali) tipinde:)
Bunu gibi bir şey canlandı.Başlığı okuduğum an.
Sonra gece phantomm'un mesaj eklediğini görünce konuya tekrar
baktım ve minyatür bir (dehşet) duygusuyla ne kadar (banal) düşünmüşüm o dakikalarda diye aklımdan geçti.
Yaratıcı,olumlu enerjimin olmadığına işaret bu.
Gece o saatlerde.Düşük seviyedeymişim demekki.
Gece yarım bıraktım,öğlen açıp yeniden okumaya devam ettim.

Şimdi yukarıda okuduklarım bana tekrardan eski bir anımı hatırlattı.
Uzun zaman oldu.
Liseyi bitirdikten sonraki yıllar içinde.
Ajandalara günlük yazardım filan.
Uzun dönem,bunların,ruhsal gelişim için değilde
günlük dilde anlatım yeteneğini geliştiren türden şeyler olduğunu düşünüyordum.Ki bu doğru.
Edebiyat derslerinde örneklerini gördüğümüz türden
Bununda olmasını istiyorum evet.
Ama o an benim birinci önceliğim kendimle ilgiliydi.
Bu yüzden ruhsal gelişim için hele hele (sadece o an için bile olsa)
içe kapanık bir ruh hali sergileyen bir insan için bir tür dışavurum
bazen çok gerekli olabilecek bir tür
(içini dökme) olabileceğini düşünmüyordum.
Bu yüzden çok kere
yazdıklarımın (yararsız) şeyler olduklarını düşünüp attım.

Bir keresinde iyi hatırlıyorum,sabah uyandım ve kahvaltı filan etmeden
o günkü ajandaya yazmaya başladım.
Öğleye kadar ajandanın üçte biri dolmuştu.

Sonra biraz duruldum ve (ben ne yapııyorum?) diye sordum kendime.
O günlerde yayınlanan (Nokta) dergisi vardı ,onu karıştırdım.
Engin Ardıç'ın Kurtuluş Savaşı ile ilgili bir yazısını okudum.

Çok iyi hatırlıyorum bir kısmını,konusu şöyleydi.
Önce Kurtuluş Savaşı'nın Afyon'da geçtiği Tınaztepe'yle ilgili
savaş esnasında yaşanılanları anlatıyordu.

Savaş orada bitip Dumlupınar istikametine hücum başladıktan sonra
artçılar,cephede kalan şehitleri toplayıp gömmeye başlamışlar.
İşte ölü Yunan askerleri bir tarafa,bizimkiler bir tarafa ayırıyorlar.
Bu arada öyle cesetler bulmuşlar ki;
Türk ve Yunan askerleri birbirlerinin boğazına yapışmış halde cesetler.
Cesetleri ayırmak mümkün olmamış yani.
Mecburen beraber gömmüşler.
Böylesine bir hınç,öfke ve düşmanlık.
Sonrasında Engin Ardıç soruyordu.
Hemen oraya yakın aynı yerde şimdi Tınaztepe otobüs dinlenme
tesisleri var.
Her saat otobüsler dolusu gelen insanlar,
bir zamanlar bunca (vahşet)in yaşandığı yerin hemen yanıbaşında
bu olanlardan haberi bile olmadan çaylarını içiyor,
yemeklerini yiyor ve yine hiç akıllarına bile gelmeden yollarına devam ediyorlar.

Böyle bir yazıydı.
Okuyunca iç sıkıntım dahada arttı.
Döndüm tekrar masaya oturdum.
Yazdığım sayfaların kalınlığına baktım.
Baya vardı:)
-(Bu neki? Bu ne işe yarar? Hiç....)

Aklıma hep bu anılardan,günlüklerden yapılan sinema filmleri yada
yayınlanan ünlü kişilerin anıları geldi.
-(Evet,mümkün oabilir.)
Kendimi ilerde çok ünlü biri gibi hissettim.
-(Yazmalıyım,ve ileride yayınlanır,ünlü biri olarak.)
Ama bunun şu an için sadece bir yanılasama olduğunu düşündüm.
Ben şu an kendimi kandırıyordum.

Hem üstelik,aşağılık psikolojisi içinde olanlar bunu aşmak için
çok yüksek hedefler belirlermiş.
Ama gerçekleştiremezler ve öylece yıkılır kalırmış insan.

O an verimsiz,kıraç,kurak bir arazide filan geziyormuşum gibi geliyordu.
Kuurumuş tek tük otların arasında.

Sonra bu sayfaları ajandadan kopardım.
İyice şekilsiz oldu ajanda,onuda attım.
Sıkıntım dahada arttı ama hafiflemiştim:)

Sonra yukarıya çıktım,tıka basa yemek yedim.
Ve yemekten sonra,yemeğin verdiği ağırlığında etkisiyle yatıp uyudum.

Böyle bir anıyı yeniden hatırladım.
Demekki buraya yazıllması gerekiyormuş.
Verdiğin fırsat için:)
Teşekkür ederim.
Selamlar.


Not: Üstte ki mesajın silinmesini rica ediyorum.
Daha yazarken bitirmeden yanlşlıkla konuya eklemiş bulundum.
Silinmesi ricasıyla:)
Teşekkürler de var,ne yapsak:))
Saygılarımla.

[pinnko]

Merhaba
Temenni dileklerimi belirtecektim esas,
yukarıya yazdığım mesajdan yer kalmadı:)
Bir anda o mesajı yazmaya çabalarken buldum kendimi.

sanemce Nickli Üyeden Alıntı

torpil konusuna gelince..

halamın kızı tedaş ve kolordu sınavlarına girmişti..
... kolordu komutanlığının mülakatına katıldı..
...torpili olmadığı halde kendi başarısıyla mülakatı geçti ve kaç yıldır orada çalışıyor.. torpil engeline takılıp kararını etkileseydi, hep bir pişmanlık olacaktı içinde..

''kendi başarısıyla mülakatı geçti ''

Şİmdi şunu söylemek istiyorum.
Yukarıdaki mesajı okuyunca aklımdan sizinde rahatlıkla istediğiniz
sınavı başarıyla geçip,isteğinizin gerçekleşeceğini düşündüm.
Böyle bir düşünce geçti.
Belirtmek istedim.
Ama bu kısa zamanda belki görüşünüz değişir.
Farklı bir konuya yönelirsiniz,o da olabilir.
Şimdiden başarı dileklerimi iletiyorum.
Başarmanız dileğiyle.

phantomm Nickli Üyeden Alıntı

Çünkü çok sevdiğim bir arkadaşım var.
Bir ara beraber ders alıyorduk.
Tam ben derse odaklanmış(önemli bir dersti) ince detayları anlamaya çalışıyorken, bir "Offfff" gelirdi yandan.Allah'ımmm tüm konsantrasyon sıfır o an.Nasıl bir negatifliktir o!Sadece o sesle "Ya ben niye yaşıyorum ki,bu adam kim,niye bu dersi dinlemek zorundayım.." lara kadar gelirdim.Hiç abartmıyorum.

Bunu nasıl yapabildiğine şaşırıyordum:)
İşte o "Offff" larken tüm o olumsuz düşünceler dışarıya çıkıp,sınıfı ve beni esir alıyordu sanki bir anda.

''bir "Offfff" gelirdi yandan.Allah'ımmm tüm konsantrasyon sıfır o an.Nasıl bir negatifliktir o!Sadece o sesle ''


Şİmdi benim nedense böyle anlar için bir empati yeteneğim hiç olmadı:))
Dersler ilgimi çekmediği zaman zaten bir (iç sıkıntısı var) :))
çoğunlukla dersin bitmesini 'beklerdim'.
YAda dersi büyük bir dikkatle takip eden birisini izlerdim.
Böye tuhaf şeyler işte. :)) ....
Yazmadan geçemedim.

Selamlar

[Işıldayan Safir]

phantomm Nickli Üyeden Alıntı

Değişimlerine dair çok güzel şeyler yazmışsın wampirella.Tebrik ediyorum.Ama ben en çok bu kısma takıldım:)
Çünkü çok sevdiğim bir arkadaşım var.Bir ara beraber ders alıyorduk.Tam ben derse odaklanmış(önemli bir dersti) ince detayları anlamaya çalışıyorken, bir "Offfff" gelirdi yandan.Allah'ımmm tüm konsantrasyon sıfır o an.Nasıl bir negatifliktir o!Sadece o sesle "Ya ben niye yaşıyorum ki,bu adam kim,niye bu dersi dinlemek zorundayım.." lara kadar gelirdim.Hiç abartmıyorum.

Bunu nasıl yapabildiğine şaşırıyordum:)

Biraz konuyu dağıtmış gibi oldum ama.Aslında değil şimdi toparlıyorum:)

Hep diyoruz ya olumlu düşünelim,bu çevremize de yayılır.Güçlü duygularımız çevremizde pek çok yönden gerçekten etkili oluyor.O arkadaşım o zamanlar gerçekten çok sıkıntılıydı ve hayata yakın zamana kadar hep kötü yanından bakmak zorunda kalacağı olaylar yaşamış.Çok zor günler geçirmiş ve atlatamamıştı.Bir kısır döngüdeydi ve tüm o birikmiş olumsuzluklar daha da çok negatifi çağırıyordu.
İşte o "Offff" larken tüm o olumsuz düşünceler dışarıya çıkıp,sınıfı ve beni esir alıyordu sanki bir anda.



Bu etkiyi hep olumlu düşünceler ve duygularla yapabilmek dileğiyle.
Sevgiler:)

Phantomm mesajın için çok teşekkür ederim. Heralde arkadaşlarım da aynı duyguları yaşamışlardır. Benim olayım çok abartılıydı. Çok eğlenceli bir ortamda eğlenirken bile sıkılır ve oflardım. Kendiliğinden geçti. Telkinler etkili oldu demek ki. Arada çok canım sıkılınca yine ofluyorum bu seferde çok moralim bozuk sanıyorlar.

O dönemlerde tam olarak ne hissettiğimi ve neler yaşadığımı çok net hatırlamıyorum. Aslında merak ederdim hep bir problem olmamasına rağmen niye böyleyim diye. Belki biriken şeyler vardı ve yeni yeni üzerimden atabildim. Geç de olsa kurtuldum neyse ki. Çok şükür

pinnko Nickli Üyeden Alıntı

''kendi başarısıyla mülakatı geçti ''
Şİmdi şunu söylemek istiyorum.
Yukarıdaki mesajı okuyunca aklımdan sizinde rahatlıkla istediğiniz
sınavı başarıyla geçip,isteğinizin gerçekleşeceğini düşündüm.
Böyle bir düşünce geçti.
Belirtmek istedim.
Ama bu kısa zamanda belki görüşünüz değişir.
Farklı bir konuya yönelirsiniz,o da olabilir.
Şimdiden başarı dileklerimi iletiyorum.
Başarmanız dileğiyle.

Bende buna inanıyorum. Başarabilirim. Üstelik daha gencim. Kim ne derse desin ben hakkımla iyi yerlere gelebilirim. Torpil gibi arayışlarımda yok. Olsaydı şuan işe de girerdim ama bu benim başarım olmazdı. Başkalarının emeğini de çalmış olurdum. Güzel dileklerin için çok teşekkür ederim.

pinnko Nickli Üyeden Alıntı

Şİmdi benim nedense böyle anlar için bir empati yeteneğim hiç olmadı:))
Dersler ilgimi çekmediği zaman zaten bir (iç sıkıntısı var) :))
çoğunlukla dersin bitmesini 'beklerdim'.
YAda dersi büyük bir dikkatle takip eden birisini izlerdim.
Böye tuhaf şeyler işte. :)) ....
Yazmadan geçemedim.

Selamlar

Buna sadece gülerim
Bu aralar bende dersi dikkatle dinlemeyen bir arkadaşa bakıp yarılıyorum gülmekten

Bu arada yazmak iyidir. Bunu da eklemeyi unutmayayım. Farkındalığımızı geliştirmemize çok faydası oluyor. Önceden bende yazmazdım. Çok yeni sayılır. Ama gerçekten faydasını gördüm.

Cevaplar biraz gecikti. Kusura bakmayın. Phantomm, Pinnko tekrar teşekkür ederim.

[phantomm]

Rica ederim wampirella:)
Bence de geçmiş zamanlardaki aşılamayan sıkıntıların verdiği birşey o.Çok şükür atlatmışsın sen de ve gülerek hatırlayabiliyorsun şimdi.
Değişimlerinin sürsün seni mutlu etmeye devam etsin.

[pinnko]

WaMPiReLLa Nickli Üyeden Alıntı

Bu arada yazmak iyidir. Bunu da eklemeyi unutmayayım. Farkındalığımızı geliştirmemize çok faydası oluyor. Önceden bende yazmazdım. Çok yeni sayılır. Ama gerçekten faydasını gördüm.

Cevaplar biraz gecikti. Kusura bakmayın. Phantomm, Pinnko tekrar teşekkür ederim.

''Bu arada yazmak iyidir.''

Evet,buna katılıyorum.
Yazmaya başladıktan sonra sanki daha derli toplu düşünmeye başladım
(sanki).
İyi dileklerimi sunuyorum.
Saygılarımla

[Işıldayan Safir]

Megavolt Nickli Üyeden Alıntı

Olumsuz tepkilere verdiğim duygusal tepkileri özellikle inceleme altına aldım bu aralar, hop diye birden çıkıveriyor
ama güzel yanı onları gözlerimi kaçırmadan izleyebiliyorum artık. Son bir kaç gündür öyle güzel rüyalar görüyorum ki .....
Rüyamda bile olumsuzlukla karşılaşırsam " ne diye böyle düşünüyorum şimdi " diyorum . bilinçaltımı baya bi temizlemişim galiba. Her şey daha iyiye gidiyor dediğin gibi , bazen sabırsızlanıyorum ne zaman en iyi olacak gibi ,şaka şaka artık -ecek -acak ekleri pek yok yani gerekmedikçe.

Ben de hep kıyaslandım ama hiç istememiştim , düşünsene bazı aileler kendi çocuklarını senle kıyaslıyorlar "ya inşallah bizim çocuk ta senin gibi olur filanşaşkın " ,Bu konuya ilişkin içimde bi mekanizma oluşturmuşum ,başarılı olsam bile mutlu olamıyordum, kendimi o çocukların yerine koyuyordum , bu da zamanla birikti galiba diğer olaylarla birleşince bi set oluşturdu ve ben de yeni farkediyorum, alçak gönüllü olmayı yanlış öğrenmişim çevrede iyi bir örnek bulamayınca. Şimdi daha iyiyim , her gün daha iyi oluyorum.
Kendime daha çok zaman ayırıryorum (bunun tek başına oturmaktan daha fazlası olduğunu burada öğrendim). Artık kendimde uğraşacak bişe bulamazsam ne yaparım diyorum , çok mu şımardım ne :))))))))))))
Çevremde çok güzel gelişmeler var özellikle aile hayatımda( ilk önce "hayatında" yazdım o da gözümden kaçmadı:)) Kendimi izlemek keyif veriyor artık, kendimi daha bi seviyorum , daha bisürü şeyler var yazacak onları da tüketmeyelim dimi

Çenem düştü ya
Çok daha güzel günler bizimle olsun (ve oluyor)


Canım bi de şu zıplayan kız avatarını nerden buldun ben de istiyorum öyle bişeyler :))

Ayyy ben güzel oğlumun mesajına nasıl cevap yazmayı atlamışım. Selvi boylu oğlum için hemen aramaya başlıyorum bebeğim. Eve gittiğinde hatırlat bakalım bir şeyler.

Ayrıca da şu baştaki konuyu anlamadım. Kim yaptı onu oğlum sana. Söyle bakıyım annene sen ben kızarım onlara.

Yavrumu kimseciklerle kıyaslamam bir kere ben. Ama keşke 2 gün önce okusaydım. Dün bu konu üzerine konuşurduk bebeğim. Neyse artık başka zaman.

Sevgiyle kal