BU DA BENİM HİKAYEM
 

Marhabalar ,
Ben de kendi hayatımı, bu günlere nasıl geldiğimi anlatmak istiyorum.
Amacım ,kendimi acındırmak ,takdir toplamak, yorumlanmasını beklemek vs. HİÇ DEĞİL.
Sadece psikolojide kullanılan bir yöntemi böylece uygulamak istiyorum :Yaşanan ve çok etkilenilen olayları anlatarak olağanlaştırmak ve kabullenme sürecini hızlandırmak.

Ben ,16 yaşında zorla ,sorunlu olduğu bilinen bir adamla evlendirilen bir annenin ve şanının gereklerini yerine getirmek için asla tereddüt etmeyen bir babanın kızıyım.

Benim hikayem aslında doğumumla birlikte başladı ama ben neyse ki sadece 4-5 yaşından itibaren olan kısmını hatırlıyorum.

Babam ,egosunu ancak şiddet uygulayarak ,emir vererek veya yasak ilişkiler yaşayarak tatmin edebilen 27 yaşında bir adam. Annem de inadına iyi niyetli, toy ama bir yandan da haksızlığı kabul edemeyen, içten içe asi 16'lık bir kızcağız.

Neyse evleniyorlar ,bir yıl sonra ben doğuyorum.
Annem, küçüklüğünden itibaren ahırlara kilitlenerek, çoluk çocuğun önünde ayağından ağaca bağlanarak, evin günah keçisi olarak yetiştirilen bir saf insan.İnsan yüzü görmemiş namusuna leke gelmesin diye, tek bir arkadaşı da yok.
Ama ben doğup dillenmeye başlayınca, anneciğimin demesine göre ,benimle arkadaş olmuş,benimle dertleşmiş, babamın dayağından kaçarken oyuncak bebeğine sarılmak yerine bana sarılmış, kiminle yasak ilişkiler yaşadığını benimle paylaşmış.
Paylaşımlara yavaş yavaş benim üstlendiğim görevler de eklenmiş, babayı telefon başında, komşulukta vs. takip etmek, yaptığı herşeyi rapor etmek ,arabanın km göstergesini takip edip hangi dostuna gittiğini belirlemek ,yeri geldiğinde kardeşi oyalayıp...her neyse.
Zamanla geldim ilkokul sona, babam tutturdu evleneceksin diye. Ben de inadına asıldım derslere kazandım anadolu lisesini, artık okula göndermeyip evlendirmesi mümkün değil,kurtardım 7 yılı böylece . Ama kurtardığım sadece eğitim hayatım oldu,hala şiddete maruz kalma, hala hafiyelik, hala küçük kardeşi olaylardan uzak tutmaya çalışma...
Aynı şekilde sürdü hayatım 7 yıl boyunca, neler görmedim ki... Eve uygunsuz kadınların gelmesi mi, benim cici kızları olarak tanıştırılmam mı, her karşı çıkışta dayak yemelerimiz mi, daha detayları verilemeyecek nice şeyler... Neyse benim yakın zamana kadar muzdarip olduğum trikotillomani (saç koparma hastalığı) işte o zamanlarda kendini gösterdi, peruklar vs. kapatmaya çalışıldı işte. Ama bu sefer de lise sona geliyoruz ne olacak , hadi dedim bi gayret daha, asıldım ve gerçekten çok iyi bir okul ve bölüm kazandım. Hadi dedim ,4 yıl daha kurtardım. Çünkü o okulu kazanıp da üniversiteye göndermezse ,babamı linç ederlerdi bizim oranın ahalisi o da farkındaydı, neyse okula başladım.
Uzaklaşınca iyi olur biraz kafam rahatlar dedim ama nerde, benim yokluğumda işler iyice karışmış, sürekli haberini alıyorum, işi bırakmış, evden para gelmiyor, bir yıl boyunca sabah+öğle+aksam sadece ucuz bisküvilerden yedim, dibine kadar depresyon, dibine kadar çaresizlik , akla neler gelir de anneni kardeşini düşünürsün yapamazsın.
Yoruldum şimdi ,yazmaktan değil düşünmekten yoruldum ..Daha neler var anlatılacak, söylenecek ama gücüm kalmadı.

Ama sonuç güzel, evliyim, bana her zaman anlayışla yaklaşan bir eşim var, iyi de bir işim, bir de artık sizler varsınız,
Bir de affettiğim geçmişim...
Sevgiyle kalın

Ynt: BU DA BENİM HİKAYEM
 

Kutlarım seni ceren.. Yaşadıklarının üstesinden gelip, Affettim! diyebildiğin için.... kendine güvenen bir kadın olarak yaşamını sürdürdüğün için... İnşallah bundan sonra huzur ve mutluluk hiç eksik olmaz yaşamından...

Sevgilerimle...

Ynt: BU DA BENİM HİKAYEM
 

hoşgeldin..seni canı yürekten kutluyorum...hayata bu kadar güzel asıldığın ve her şeye rağmen istediğin her şeyi gerçekleştirdiğin için..vede geçmişi affedebildiğin için saygılı sevgiler..

Ynt: BU DA BENİM HİKAYEM
 

Merhaba Ceren,
Bugün pekçok hikaye okudum biride seninki idi. Yaşadıkların ve yaşadıklarımız elbette kolay şeyler değil. Herkes malesef bizim kadar şanslıda değil. Bazen düşünüyorumda (seninde dediğin gibi) bunlar gerçekten ders alınması gereken tecrübeler. Şanssızlığı düşünürken aslında şanslı olduğumuzu fark ettim. Bunları yaşamasaydık bu kadar olgun ve bu kadar bilinçli olabilirmiydik acaba. En başta kendini ve çevresindekileri affetmeyi başarabilen kaç kişi var çevremizde. Bizler harikayız ve bu dünyada bizim gibi olanların sayısı ne yazıkki çok değil.

Ynt: BU DA BENİM HİKAYEM
 

Teşekkürler arkadaşlar,
Ancak ne insanlar, ne çaresizlikler var çevremizde.
Benim geçmişimi affetmemem onlara yapılacak haksızlıkların belki de en büyüğü olur.Benim dileğim, onların da geçmişlerini ve kendilerini affedebilmeleri ne kadar zor olsa da.
Sevgiler...

Ynt: BU DA BENİM HİKAYEM
 

Ynt: BU DA BENİM HİKAYEM
 

teşekkürler burcu hanım forumları okuyorum zaten ama tanışma bölümüne girmemiştim . üyelerin mesajları çok hoşiuma gidiyo derty

Ynt: BU DA BENİM HİKAYEM
 

sevgili cnb hayatında ki çoğu zorluğu aşmış,güçlü bir arkadaşa daha sahip olmanın mutluluğu içindeyim. 44 senden öğreneceğimiz daha çok şey var gibi... iyi ki buradasın ,iyi ki bizimlesin... paylaşımlarım eminim ki çoğumuz için yararlı olacak super tekrar hoşgeldin gulensmiley

Ynt: BU DA BENİM HİKAYEM
 

Çok teşekkür ediyorum ben de,
benim de "YAŞADIKLARIDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEYLER VAR"
ama daha önce de belirttiğim gibi,
insan öğrenmek için illa olayları bizzat yaşamak zorunda değil,
paylaşımda bulunduğum bir çok dostumdan da çok şey öğrendim,
maalesef öğrendiklerimden biri de beterin beteri olduğu....
Benim önerim, deneyimlerimizi birbirimize aktarıp,
güçlüklerin üstesinden nasıl gelinebileceği konusunda fikir alış verişi yapmamız.
Böylece hayata dair öğrendiklerimizin tek kişilik olmamasını sağllayabiliriz.
Sevgiyle kalalım....

Ynt: BU DA BENİM HİKAYEM
 

günaydınlar efendiiim
ceren haklı bir insanın herşeyi kendisinin deneyimleyerek tecrübe edinmeye çalışması vakit kaybıdır diye düşünüyorum..anlatalım birbirimizden öğrenelim..dün gece fatma bakırcımla msn deydik..meraklı cimcoz..abla çok özel değilse sorabilirmiyiiim? özelimi kalmış..ne isterseniz sorun..eğer size bir damlacık faydası olacaksa..eğer siz bu sayede bizim yaşadığımız çoğu acıyı yaşamayacaksanız..kurban ederim tüm deneyimlerimi yolunuza..hepinizi çoook seviyorum..sizlere çoook saygı duyuyorum..iyi haftalar diliyorum..