[nilgün07]

fikirleriniz için tşk ederim arkadaşlar.kimse kimsenin yaşadığı sıkıntıları bilemez aslında.ben çocukları çok seven bir insanım çünkü onlar yapmacıksızdır ne veriyorsanız onu alırsınız.hep şimdiye kadar bende arkadaşlarımın komşularımın çocuklarına baktım sevdim.ama hiç bir birşey bilmeyen sıfır km bir çocuk sanki dr herşeyi öğretmek gerek diyor.anne kendini eve kapatmış ve çocuk acıktığı zaman süt ve ekmek yemiş sadece.bu zaman da böyle bir çocuk düşünebilirmisiniz?ve tuvalet eğitimide yok üstelik 4 yaşını bitirecek 1 ay sonra.başederim sandım ama kendi boşanmamın stresini atamamışım üzerimden demekki.....ve de babanın sorumsuzluğu da cabası beni deli ediyor.arkadaşın dediği gibi belki yazamadığım sayfalar dolusu çok şey var daha.çocuklarımın beni suçlamaları onların sorunları gibi.benim sabrım kalmamış herhalde..inanın bazen sinirden bende ağlıyorum çünkü konuşamayan bir çocuk ve o ağladıkça derdini bilemedikçe....offf çokmu mızmızlandım acaba