[Jdarc]

Öncelikle bu günceyi doldurmamın sebebinin müziklerin hiç de işe yaramadığını göstermek değil; yalnızca yaşadıklarımı ve hissettiklerimi insanlarla paylaşmak olduğunu söylemem gerek.
Hayatımın bu hale geleceğini hiç mi hiç tahmin etmemiştim. Son iki hafta içerisinde dörtleme haline gelecek r teşebbüslerim ve gerek sosyal ortamlarda gerek yalnız kaldığımda nefes alma çabalarım beni iyiden iyiye yordu. Ne bir hayalim var ne de hayatta olmak için sebebim. Zaten bu yüzden r girişlerim sözkonusu oldu geçen haftalarda.
Kendimi dipte hissediyorum, dipte. Dünyada ne oluyor, ne bitiyor, hiç umrumda değil.
Erdemlerimi kaybettim, kendi kurallarımı yıktım sırf bu umursamazlığım yüzünden. Hayatıma giren her insanın benim bu hale gelmemde büyük etkisi var.
Esasında bu konuma nasıl geldiğimi, tam olarak içinde bulunduğum durumun koordinatlarını ve döşemesini bilmediğimden buradan nasıl çıkacağımı, hatta buradan bir çıkış yolu olup olmadığını bilmiyorum.
Çok zorlanıyorum, yaşamakta zorlanıyorum. İçim ağrımaya başladı yine.
Eve gelirken taşıtlarda sessiz gözyaşlarım, okulda bir anda boş bakışlarıma eşlik eden gözyaşlarım...
Acımın ne olduğu hakkında fikir sahibi olmamı sağlayan şey dün okulda bir anda ağlamaya başlamışken, "Her şeyi kaybettim" demiş olmam. Bilincim ve bilinçaltımdan o kadar uzağım ki... ya da onlar fazla ulaşılmaz.
Sonuç olarak bu cümle benim için bir ipucu niteliğindeydi.
"Her şeyi kaybettim"
Neyi kaybettim? Bilmiyorum.
Bilmiyorum.

Okuyanlara teşekkür ederim, paylaşmak istiyorum. Çünkü sosyal yaşantımda konuşmak artık çok zor.
Yapamıyorum, içime kapandım.
Kimseyle konuşamıyorum.