[nurhanza]

ne tempolu gündü gene, bir gün şöle sakince geçse şaşarım, kendimin 40 a merdiven dayadığına bile inanmıyorum, pes kendime,
bugün kızcağızım epeyce bir aradan sonra benden maddi destek beklemeye başladı, ona para yatırmak için bankaya koşarak gidişimi görmek lazımdı, telefonda konuştuk ve ben jet hızıyla resmen bankaya ışınlandım sanki,
aslında gittiklerinden beri elimden geldiğince her imkanımı koydum
ama o benden hep bilgisayarı istedi,
bende pc yi verirsem dersleri asar diye düşündüm, önceki deneyimlerimizle,
malum babam yandığında, hastanede yatarken, tam 4.5 ay yattık ,refakatçi kaldım başında,
evdede çocuklarımı digitürk ve internete teslim etmek zorunda kaldım,
en çok ilgiye muhtaç oldukları sırada, ben başlarında olamadım,
tam 4.5 ay telefonla annelik yapmaya çalıştım,
ve erginim gerginim kızım sabahlara kadar nette kalarak okulun dibinde oturmamıza karşın okula gitmemiş,
17 gün devamsızlık çıktı, çıldıracaktım,
monitörü kırdım bir kapandı içine, aynı evde mesajla iletişim kurmaya bile çalıştık,
huyu, şekli herşeyi bir anda değişime girdi, ergin annesi olmak kadar zor bir şey yok diyebilirim artık, babamı kurtaracağım diye evlatlarımı feda ettim nerdeyse, canım oğlum kendi anahtarıyla evi açıp okula gidip geliyordu,
önlüğünü yarım yamalak giyermiş,
öğretmeni onu doyurup üstünü düzeltirmiş,
sınıf birincisi oldu hep kurban olurum ben onlara,
ben hastanede belinden aşağısı yanmış bir alkoliği babamı yaşatmak için, onca çırpınırken, hep dua ettim,
hatta bursa memleketimde ulucamide vav harfleri vardır, bir anne çocukları için o vav harflerinin altında dua ederse kabul olurmuş, bende yavrularım için hep iyi bir aile ortamında, disiplinli büyüsünler okullarında başarılı olsunlar diye dua etmiştim, şükürler olsun bu kandil gecesinde rabbime, onlar için ettiğim tüm dualarım gerçek oldu,
harika bir aile ortamında süper başarılı öğrenciler,
ben yanlarında olamadım son bir yıl içinde ne zor bir yıl oldu anlatamam, piştim piştim yandım kavruldum, bir insandan bukadar göz yaşı çıkabileceğine inanmazdım.
gidişlerine değil kızımın çektiği zorluğa küslüğe ağladım daha çok, arkadaşlarını, okulunu, evini bırakıp gitti, beni bırakıp gitti, ne gurur duyulacak bir davranış ve büyüklük yaptığını bir yıl bitince anlayabildim ve onu daha çok takdir ediyorum şimdi,
17 gün devamsızlık, ve zayıf bir karneyle gitti, bir dönemde kendini topladı, takdir getirdi, onlar iyi ve mutlu olsun başka hiç bir şeyde gözüm yok,