[dolunay_surat_usagi]

sevgili günlük,

ben ussut. senin kafanı gece gündüz şişirecek bir yazıcı. neden mi yazıyorum? hem kendimdeki gelişmeleri görüp ilerde bi zorlukla karşılaştığımda buraya bakıp "ben ne badireler atlattım, bunun mu üstesinden gelemeyeceğim?" tarzında söylemlerde bulunacağım kendime ve yapamayacağımdan bi an olsun şüphe duyduğum için kendime kızacağım. sonra tekrar mutlu hayatıma geri döneceğim, mücadeleci bir ruh ile.

bugün bir başlangıç yaptım; yeni ay, yeni mevsim, ygs denen karın ağrısı sınava 1 ay kalmasına 11gün kalmış bir süre... ilk 2telkinimin 80 saatini doldurmama henüz var ama dinlediğim ilk günden itibaren etkilerini görmek beni mutlu ediyor.

hayatımmm... güzel. kısmen. çünkü cevaplayamadığım sorular var, her şeyi halledeceğimden hiç şüphem yokken karşıma çıkıp "eğer senin yaptığın yöntemle olsaydı ooohoooo..." cümlelerini sarfedip gereksiz moral bozukluğu yaratanlar var. ne biliyim, hayatımı bu sınava bağlamama neden olan unsurlar var. ben miyim? hayır değilim.

korkularım var. hayatımda ikinci defa bi şeyi çok isteyip o konuda çaba gösteriyorum. bi hedef yarattım 2.kez kendime. odtü. orayı kazanınca üstümdeki yüklerin kalkacağını biliyorum. tutmam gereken bi söz var. orayı kazanmam lazım.

her gün pes etsem de sonraki gün yeni bi çalışma planıyla çalışmalarıma devam ediyorum kaldığım yerden. çünkü gerçekten istiyorum.

çimlerine uzandığımı hayal ediyorum, derslerine geç kalmaktan bile zevk aldığım başka bi yer olamaz sanırım.

her şey tam istediğim ve planladığım gibi giderken neden bu umutsuzluk, hala çözebilmiş değilim.

şimdilik bu kadar günlük. seni seviyorum. tüm insanlığı da. sen de beni sev.

hadi Allah'a emanet, yarın gelişmelerle birlikte yine kafanı şişirmek üzere buradayım.