[imported_Angel]

merhaba günlük...
yine seni ihmal ettim farkındayım....çok üşengeç hissediyorum kendimi şu aralar....
haftasonu final sınavlarım var yine...

en büyük dertlerimin kendimi tanımak kendimi ifade etmek ve kendini sevmek olduğunu anladım...zaten biraz farkındaydım da pekişti yine...

kendimi tanımak adına internette biraz araştırma yaptım enneagram adında bir kişilik testi varmış insan kişilikleri 9 gruba ayrılmış falan filan...merak eden googledan araştırabilir...ingilizce bir enneagram testi vardı onu çözdüm... ve sonucunda en baskın olan yönüm aşırı duyarlılık çıktı 2. baskın yönüm imaj odaklılık mış...3. baskın yönüm de mükemmeliyetçilikmiş.. gerçekten de doğru valla....

kendimde aidiyet duygusu hissedemiyorum....herhangi bir kategoriye ait değil gibiyim....sanki denizin ortasındayım yüzüyorum ama 4 yanıma da bakıyorum sadece ufuk çizgisi görüyorum...ve ne tarafa gidersem karaya ulaşırım onu da bilmiyorum...ilginç bir his...

diğer bir aklıma gelen fikir de hergün günümü kağıt kalem üzerinde programlamaya karar verdim..yapmak istediğim şeyleri sabah öğle akşam diye ayıracağım....mesela film mi izlemek istiyorum....hangi zaman müsaitsem o zamana onu yazacağım...gün içinde günlük zorunlu işleri yerine getirdikten sonra böylece büyün gün oturup ne yapayım diye düşünüp sıkılma sorunum olmayacak inşallah..ve kendimi hiçbirşey yapmıyor gibi hissetmeyeceğim...

son günlerde mebcuren sağlıksız beslenmeye yönlendim ve farkettim ki ne zama bu tarz beslensem mutsuz oluyorum..bedenim mutsuz olunca ruhum da mutsuz oluyor..bugünden itibaren bildiğim ve daha önce denediğim sağlıklı beslenme tarzıma geri döneceğim..bu biraz da babam yüzünden oldu....yanlış olduğunu biliyordum alışverişte o şeyleri alırken ama...alma desem de alıyor...hem de 1-2 tane değil abartısız 10 tane alıyor sonra da son kullanma tarihleri geliyor diye telaşla ardarda onların yenilip bitirilmesine zorluyordu....neyse sonunda kendi midesi de rahatsız olmuş ve bir daha bunları almayalım dedi sonunda...ben de rahat edicem...yoksa benim dememle dinlemiyordu beni...ne demişler....bir musubet bin nasihattan iyidir...ama babam doğruyu farkedene kadar olan bana oluyor...