[Siyahça]

teşekkür ederim arkadaşlarım...bu arada sorunun nedeni belli oldu; meğer gün, gece yarısından sonra değil bu oyun için sabah saat 5 ten sonra değişiyormuşşş! (insan bi haber vermez mi?!) sonuç; zaten başka bir sebepten mahkemem sürüyordu, (tarlam için işçi arıyordum, benimkisi işçi aramak değil, köle çalıştırmakmışşş) işte bugünki anlamsız iki isyanımdan sonra cezam kesildi; -30 akçe! zaten bikaç kuruşum vardı, şu an -20 akçedeyim ve herzamanki gibi açım! komutana eski alacaklarımı sormaya cesaretim de kalmadı artık...

bu arada aslında Godot dost, biliyor musun ben teee çocukken yazar olmayı hayal ederdim..ama o zaman ilgilendiğim alan gerilimdi! feci gerilimli öyküler yazardım, hatta bir keresinde yeğenlerime tarlamızın ortasındaki su sondaj kulübesinin aslında bir hapishane olduğunu ve içinde zenci bir kölenin senelerdir prangalı olarak yaşadığını anlatmıştım...arada bir bu kulübeye gelip su saatini kontrol eden belediye elemanları da zenci köleye yemek getiren gardiyanlardı! kulübenin demir parmaklıklı tek penceresine yeğenlerimin boyu yetişene kadar bu hikayeme inandılar...zavallıların çocukluk kabusu oldum!
zenci köle! amasyada!
yine yeğenleri korkutmak amacıyla, dağ boyunda ve dağ kalınlığında dev yılanların, dağların arkasında pusuda beklediğini anlattığımda bir süre sonra buna benim de inanmam sonucu gerilim tarzı hikayelerime son vermek zorunda kaldım! (hüfff hala gözümde canlanıyor o dev yılanlar!)

sonracığıma efenim, ben liseli akıllı uslu (ehh) bir kız olduğumda aniden mistik güçlerimin farkına vardım ve hayatımda yeni bir saçma dönem başladı! o ara çekim yasasını ben bulmuştum! hem de ne bulma! saçmasapan hayallerim gerçek oluyordu, rüyalarımda geleceği görüyordum! işte bu rüyaların biri hafızama yer etmişti...rüyamda bir kitapçı rafında (ya da korsan tezgahı :) ) kendi yazdığım bir otobiyografi kitabının kapağını görüyordum...kapakta benim resmim, kızımın ve ondan biraz küçük oğlumun resmi vardı! kendi hikayemi yazmıştım ve ben çocuklarıyla beraber hayatın zorluklarıyla başetmeye çalışan dul bir kadındım! eşimden ayrıldıktan sonra bu rüyamı ablama hatırlattım, ta o zaman ilk ona anlatmıştım çünkü...ablam ağladı...

pefff çenem yine yerlerde!...
hayat gerçekten çok komik ama eğer birgün minik bir kitabım olursa bunun komedi tarzında olacağını hiç sanmıyorum!...


(dedim size, egomu kurcalamayın diye! şimdi susturun bakalım becerebilirseniz!)