[kumsal1980]

İnsan gerçekten düşüncelerden ibaret.ne düşünüyorsan onu yaşıyorsun.Bu aralar çalışma içindeyim.Günlük tutuyorum.Kitaplar okuyorum.Olumlamalar dinliyorum.Kolay değil çünkü.bi anda değişmek.Değişmek isteyen çoktur.Ama bunu başarmak gerçekten zordur.Hatırlarım her yılbaşında değişecem derdim kendime.bu yıl böyle geçmiyecek derdim.Ve o yıl yine berbat geeçrdi.Değişmeyi sadece düşünürdüm.Bişeyler yapmazdım.Sonuç yine aynıyım.Ve kendi kendime öğrenilmiş çaresizliği öğretiyordum.Ve yaşım büyüdükçe kendimi işe yaraamz olarak görüyordum.çocukken ne kadarda hayallerim vardı.Kardeşime ben bunu icat edecem şunu icat edecem derdim.bi ara doktor olmak istiyordum.büyüdüm ve hayallerim küçüldü.sonra baktım haayl mayal yok.Sadece yaşıyorum.Sonuçta bu kişiyi ben yarattım.ben istedim böyle olmayı.Kader şansızlık değildi.Herşey benim elimdeydi.Ama sonra dipe vurdum.Ben bu değildim.Böyle yaşayarak ancak başkalrının hayatını yaşardım.Kendim olmayacaksam bu hayatta neden yaaşyım ki.insanın haaylleri yoksa bi amacı yoksa gerçekten yaşam boş.ne demişler yaşadıkça yaşlanmaz insan,yaşamadıkça yaşlanır.Bu araalr en çok düşündüğüm beni hayata bağlayacak bir amac.Öyle bi amaç olmalı ki nasıl ki aşık olduğumuzda uyuyamayız geceelri bu amaçta beni heyecanlandırmalı.Gerekirse uyumamalıyım.Tekdüze sıradan hayat bana göre değil.Şimdi yatıyorum.sabah erken kalkacam ve yine kendim için bişeyler yapacam...azmim zaferimdir