[the desert]

arkadaşlarımla bırlıktukteyken eve gıdesım var arabaya atlayyıp bışıler yapasım var aılemın yanındayken bırılerını arama ıstegı var ama o bırılerı hayatımda olmayan belkıde hıc tanımadığım bırıleri...hayatımdakı acıları ve beynımd ebuyuttugum sıkıntıları evt umursuorum ama eskısı kadar deıl...başkalrının sorumlulukları hala bende..kalbımın bı koşesınde unutamadığım bır yuz var eskısı gıbı canlı ve parlak deıl..ama o yuzu artık eskı sevgıyle şevkle ve heyecanla anmıorum..sadece ole bır yuz olarak kaldı...evet belkı bu sevındırıcı bı şey..ama o yuzun yerıne gelebılecek bır nıtelıkte yenı bız yuz cıkamıor.yada cıkıo ben algılayamıorum..kendıme guvenıorumm blkıde herkesı rededecek kadar cok guvenıorum..belkıde yenı bı şılere başlayabılecek kadar bıle guvenmıorum..derınlerde bı yerlerde kalbım sızlıo...acı cekıo ama sen sus dıyıp susturabılıorum artık.eskıden gozlerımın sulandığı şeyler artık benı hıc ılgılendırmıo bıle...belkıde taşlaştım artık ota boka uzule uzule..şimdi sıra gerceklerle yuzleşip kendı sorumluluklarımı almakta artık...ama zamanla...tukendığımı hısettıgımd ebunu yapacagımı bılıorum...ama daha tukenmedım maddı olarak tukensemde manevı tarafta asla tukenmedım daha....