_link_'in Günlüğü

_link_ · 09-11-2008, 08:50 PM

Merhaba,
Bu günlüğümün ilk mesajı. Bakalım ne kadar devam edecek?

Günlüğüm özellikle "kilo verme" ile ilgili olacak. Tabi diğer değişimleri de aktaracağım.

Küçüklüğümü hatırlıyorum. Yemekle hiç arası olmayan bi çocuktum. Sofraya oturur tek lokma yemeden kalkardım. İhtiyacım olsa yerdim heralde bu yüzden bunun sağlıksız bir şey olduğunu sanmıyorum. Kim bile bile aç kalır ki. Hele 6, 7 yaşlarında bi çocuksanız.

Sonra 9 yaşıma bastım. Romatizma başlangıcı gibisinden bir teşhis hatırlıyorum. Yaklaşık 40 tane iğne vermişlerdi tedavisi için. Annem daha geçen sene hatırladı. Bu iğnelerin çok kilo yapacağını doktor söylemiş meğerse. Annem de heralde o kadar iştahsız ve zayıf bir çocuk için fena olmayacağını düşünmüş. Tabi iş hiç de beklenildiği gibi pespembe gelişmedi. Çok fazla kilo aldım.

14 yaşına kadar yarım dünya gibiydim. Ardından kardeşimin sünnet düğününde giyeceğim elbisenin hevesi ile tek bir yaz tatilinde 30 kilo verdim. Düğünde gerçekten çok güzeldim ama öyle kalmadım ne yazıkki.

Aslında 19'a basana kadar en fazla 10-15 ekledim çıkardım. Tabi 5 sene bir al bir ver mide harap oldu. Üniversitede ana-babadan ayrılıp strese girince ilk senemin ya tatili mide kanamasından hastaneye kaldırılmakla sonuçlandı.

Tabi yine mideyi etkileyen ilaçlarla açmıyım tokmuyum anlamamaya başladım.

Sonra kendi düğünüm için 24 yaşındayken 55 kiloya kadar düştüm. Kiloların geri gelmesi için ağustostan marta kadar geçen süre yeterli oldu.
Şu anda 5 yıllık evliyim. EŞim evliliğimizin ilk ayından sonra beni hiç ince göremedi.

Farklı farklı diyetler, spor salonları, sizi elektrik verip zayıflatacağını iddia eden güzellik merkezlerini denedim. Olmuyor du!

Arkadaşlar sürekli güzel giyinmeyi sevdiğimi ve sırf bunun için bile olsa kilo vermem gerektiğini söylüyorlardı ama benim cevabım hep "asla aç duramıyorum" oluyordu. Gerçekten böyleydi. Aç olmak ya da ağzımın boş kalması benim için dayanılmaz şeylerdi.

Eskidendi.....

Şimdi:
Çocukluğuma geri mi döndüm nedir. Yemek için acıkmayı bekliyorum. Bir türlü de acıkmıyorum. Acıktığımda doyana kadar yiyorum. Asla ve asla aç kalmıyorum.

Tartılmayı bıraktım. Her ay bir defa ancak tartılırım bundan sonra. Eskiden neydi öyle, tartı oturma odasında duruyordu inanır mısınız? Artık kaç defa tartıldığımı siz hesap edin.

Kilo verip vermediğimi giysilerimden anlıyorum. E, düğmesini daha öne dikmek zorunda kaldığım pantolonlarım artık rahat rahat olmaya başladığına göre rakamları düşünmeye gerek yok!

Çok iyiyim, inşallah tüm hayatım boyunca böyle devam eder.

Herkese, özellikle site sahibine sevgiler...