[stnzmRetra]

İşte benim beynim benim düşüncelerim. Napcaz Supernova? O heba ettiğimiz güzel lise yıllarını ne yapacağız? Ne yapsak da tamir etsek eksiklerimizi? Hikaye bence. Tamir yok. 2.el de bize gelmez. Sıfırını almak mı lazım sence?

Bu hayatı çözemedim. adi bir düşman gibi olmadık zamanda on numara fırsatlar sunup, en olacak zamanlarda o fırsatları sunmaması nasıl bir adiliktir?

Biliyorum bu arkadaşa ve bana "güç içimizde" diyeceksiniz. Biliyoruz içimizde. Ama bu içeriye giden fitili ateşleyebilsek? Bazen bir kıvılcım yeter Supernova. Sabah uyanıp değişmek veya değişmeye başlamak. Tıpkı filmlerdeki gibi. Acayip karizmatik bi duygu ha.

Eğer ölmediysen bunları okuyosan, biliyorum zerre faydası yok sana bu işlerin yazı halinin. Ama. Sana nacizane 25gram beynimle biraz fikir vermek isterim.

arkadaş olur, sevgili olur, ne olursa olur. Tercihen arkadaş daha iyidir. Çünkü rahat konuşursun. Birbirinize "naber la y...", "naptın bugün o kızla ..... .....m" tarzı konuştuğun bi arkadaş. Sana kazık atma ihtimali düşük olsun. Bi insan bi ses bi nefes... kategorisi önemli değil cinsiyetide. Denk gelsin sana öyle bitane. Koyun hayata (çay koyun tabi) :) saçmalayın. anormal olun. OLUN diyorum. OL demiyorum. Bakarsın arkadaşınla kendi çapınızda koşturmaktan, geçmişi ve televizyon izleyerek geçirdiğin o günleri aklına getirmemeye başlarsın. Ne bileyim belki yeşerir yapraklar. Sen özgür olabildikten sonra. Beyninin sana "o seneleri neden heba ettin" tarzı adice oyununa da tutsak olmazsın herhalde?

Nerde öyle arkadaş eş dost dersin belki... Hiçbirimiz bilmiyoruz. belki 2 sokak ötendedir. belkide bir marketten alışveriş yapmaktadır. İçten içe istersen böyle bişeyi, ummadığın anda oluverir herşey. Bakar gülersin "kasım 2012"ye...