canavar
 

* bir faruk nafiz çamlıbel şiiri.



ahmet



merhaba, ağazadem!



ömer



merhaba, asker hoca!



ali baba



yine mi taş başladı bir yerde buluşunca?



ahmet



maksadım hürmet etmek bir ağanın oğluna,

çünkü köyler vakıftır hep eşrafın yoluna.



ömer



eğer sen istiyorsan bu şerefi, bu şanı

sana geçsin ömer' in memişzade unvanı.

yalnız saadetinden bana bir hisse ayır.



ahmet



o benim hakkım, ömer!senin hissen yok, hayır!

ruhum artık hayata açılmış bir mezardır,

benim altı cephede dökülmüş kanım vardır.



ömer



eğer gözüne batan mülkümse onu da al,

gençliğim bana yeter...



ahmet



senin olsun bütün mal!

yediğiniz her lokma bir fakir ahı taşır,

sizden uzaklaşanlar allah' a yakınlaşır.

ben mirasçı olamam ceddinin günahına,

göğsümü siper etmem bin köylünün ahına.

esirgesin beni hak o bağlar, bahçelerden.



ali baba



o halde istediğin nedir senin ömer' den?



ahmet



herkes ne istiyorsa ben de onu isterim,

iki eşrafa bir köy esir olmasın derim.



ömer



babamdan kaldı onlar.



ahmet



kimden kalırsa kalsın,

artık biraz da sizin nefesiniz daralsın.

sen eline sabanı almadan rahat yaşa,

sonra çalsın garipler başını taştan taşa...

sana merhum babandan kalan yalnız bu haksa,

en çok üç beş yıl sürer, zaman fırsat bıraksa!



ömer



ondan sonra ne olur?



ahmet



ne olur, görürsünüz,

o zamana kadar siz keyfinizde hürsünüz.

yarın ufuktan şafak sökecektir elbette...



ali baba



eşrafın hakkı yok mu bu koca memlekette?



ahmet



hayır, yok memleketle onların alakası,

hepsi cephe ardında yapar silah şakası

köylünün hakkı geçmiş bütün iliklerine,

damarlarında zehir dolaşır kan yerine.

milyonla can gitti de tanrı' nın kullarından,

bir gönüllü çıktı mı eşraf oğullarından?



ömer



hükümet çağırması...



ahmet



hükümet mi diyorsun?

onun ne olduğunu bilmeyen bana sorsun!

taşraya omuz verip yan gelmiş istanbul' a

halkın esamisi yok, lafın bini bir pula.

her hükmünü köylüye tatbik eder, hak olur,

malına ortak olur, canına ortak olur...

yine sen çifte koşar yalın ayak karını,

gözyaşınla sularsın çorak tarlalarını...

çalışır kazanırsın, kazanır yedirirsin,

vergi derler verirsin, asker derler verirsin...

bu doymayan ağızla bu uzanan ellere

ırzından başka neyin kaldı ki vere vere?

nasıl tahammül eder köylü bu sarsıntıya?

bir taraftan hükümet, bir taraftan eşkiya.

birisi damla damla kanlarımızı içer,

birisi göz çıkarır, yol keser,kelle biçer...

esasını ararsan ortada fark azalır:

biri kanunla alır, biri kanunsuz alır!

bilmem, bunun hangisi daha erkekçesine?

kulak veren kalmamış mazlumların sesine,

kapalıdır daima köylülerin kısmeti...

hükümet mi?ağalar, paşalar hükümeti!

dururken bir tarafta kurbanlık koyunları

cenge nasıl olup da çağıracak bunları?



ali baba



memlekette değişti artık eski nizamlar

haksızlık olmayacak demiyor muydu muhtar?

alnımdaki belki son kara yazılarımdır!



ahmet



yukardan başlayarak değişen şey yarımdır,

evvela köylülerden doğmalıdır inkılap.



ömer



öyleyse istediğin gibi bir hükümet yap!



ahmet



hani, fırsat bulaydım onu da yapardım ben,

bugün benim gördüğüm fazladır bildiğimden:

avunarak önümde değişen manzarayla,

bağrımda damla damla kanayan bir yarayla

yamaçlarından indim, tepelerinden aştım,

anadolu' yu baştan başa gezdim,dolaştım...

hangi köyden geçtimse, hangi şehre indimse

görmedim mesut olan eşraftan gayrı kimse.

yaşıyor bağlarında hepsi keyif çatarak,

jandarmalarla uygun, mültezimlerle ortak!

köylü günah işlese kanun ona azrail,

asker kaçağı eşraf her zaman affa nail.

vergi veren köylüler, asker veren köylüler,

ağalar çubuk yakıp uzaktan buna güler...

sen bunu daha uzar, gider mi sanıyorsun?



ömer



mademki öyle, niçin boş yere yanıyorsun?



ahmet



çok sürmez köylülerle senin böyle boğuşman,

bekle, çarpışacak yakında iki düşman.

ikisi de çeliktir, dövülmüş bir ateşte,

taptığımız allah da gördüğümüz güneş de:

biri kuvvet, biri hak...



ali baba



ne dedin?



ahmet



bu iki büyük düşman yakında çarpışacak.

Kaynak: EkşiSozluk