bir sarkiyi kendine yasaklamak
 

* bunu yapan baska insanlarin varligindan emin olmadigim icin, aciklamakta epey zorlanacagim bir davranis bicimi...



uzun suredir



* dinlenmemis bir guzel sarki vardir ortada.. gunun birinde mp3u falan cekilir tekrar elde edilir ve o gazla ardarda bir kac kez dinlenir..



fakat aradan gecen zamanin ve bazen az cok degisen kisiligin de etkisiyle sarki pek farkli hisler yasatmaktadir dinleyicisine. en basitinden aglamak, hatta usumek, titremek, nerden geldigi belirsiz dayanilmaz bir ozlem, kisacasi muzik duygularla ne kadar hunharca oynayabilirse bunun en siddetli hali hissedilmektedir...



evet uzun lafin kisasi, sarkinin hissettirdigi her ne ise, uzuuuuuuun bir sure dinlenmemek uzere rafa kaldirilir. neden? sarki buyuludur, buyusu bozulmasin diye.. boku cikmasin diye.. sarkiyla platonik ask yasansin diye, dinlenmedikce daha da guzel oldugu zannedilsin, daha cok ozlensin, daha cok sevilsin diye. cagristirdigi seyler kutsal kalsin diye. ayaga dusmesin diye.. dinledikce degil hatirladikca duygulanmak nasil oluyormus bakalim diye. diye diye.. ayrica dinlerkenki hissiyatla tekrar karsilasma korkusu yuzunden.



arada el gider o sarkiya.. fakat nefse hakim olunmalidir sanirim bazi seyler ancak boyle guzel ve buyulu kalacaktir.

Kaynak: EkşiSozluk