yaralar
 

* ceyhun atuf kansu şiiri:



yaralar



ilk yaram diken yarası,

çakır dikeni yeşildir aldanılır,

kavgalarda, gezintilerde, çocuk keşiflerinde

ah, yaralandım diyebilirsiniz.

bütün dikenleri bağışlıyorum.



sonra sonra açılan boşluklardan

sevdiğiniz, dost olduğunuz, bel bağladığınız

birinin kayıp gittiğini hatırlarsanız,

sessizce... ah, yaralandım diyebilirsiniz,

bütün ölenleri bağışlıyorum.



başıboş gezdiğiniz bahar günlerinde,

kalb ağrısı, kalb yarası dedikleri

ilk aşkınızın acıları başlar,

ah, yaralandım diyebilirsiniz,

bütün kadınları bağışlıyorum.



sonra gezip göreceksiniz, öğreneceksiniz,

hele paşalıdan fakılıya, o sonsuz ekenekte,

kökünü tarla faresinin kemirdiği buğdaya,

buğdaya benziyeceksiniz...

bir acı, bir acı ki kemirecek kalbinizi kökünden,

gezdikçe, gördükçe, öğrendikçe,

bütün acılardan gayri, üstün ve ağır,

o acıyı çekeceksiniz ömrünüzce.

buğday misali, köksüz, kemirilmiş,

yerlere serili, başlarınız düşmüş,

yatacaksınız aynı toprağın üstünde,

kıraç yorgan bin yılları örtmüş...

bu acıda ne çocukluk, ne ölüm, ne aşk,

yalnızca bir tek şey gizli günahlarımız...

çekeceğiz gördükçe, gezdikçe, öğrendikçe,

bağışlayamayız hiç bir zaman kendimizi.

Kaynak: EkşiSozluk