uy havar
 

* ahmed arif'in ünlü şiiri:



"yangınlar,

kahpe fakları,

korku çığları

ve irin selleri, aç yırtıcılar,

suyu zehir bıçaklar ortasındasın.

bir cana, bir başa kalmışsın vay vay!

pusatsız, duldasız, üryan

bir cana bir de başa

seher vakti leylim - leylim

cellat nişangahlar aynasındasın.

oy sevmişem ben seni...



üsküdar'dan bu yan lo kimin yurdu!

he canım...

çiçekdağı kıtlık, kıran,

gül açmaz, çağla dökmez.

vurur alnım şakına

vurur çakmaktaşı kayalarıyla

küfrünü, medetsiz, munzur.

şahmurat suyu kan akar

ve ben şairim.



namus işçisiyim yani

yürek işçisi.

korkusuz, pazarlıksız, kül elenmemiş,

ne salkım bir bakış

resmin çekeyim,

ne kınsız bir rüzgar

mısra dökeyim.

oy sevmişem ben seni...



ve sen daha demincek,

yıllar da geçse demincek,

bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm,

ömrümün sebebi, ustam, sevgilim,

yaran derine gitmiş,

fitil tutmaz, bilirim.

ama hesap dağlarladır,

umut, dağlarla.



düşün, uzay çağında bir ayağımız,

ham çarık, kıl çorapta olsa da biri

düşün, olasılık, atom fiziği

ve bizi biz eden amansız sevda,

atıp bir kıyıya iki zamanı

yarının çocukları, gülleri için,

koymuş postasını,

görmüş restini.

he canım,

sen getir üstünü.



uy havar!

muhammed, isa aşkına,

yattığın ranza aşkına,

deeey, dağları un eder ferhadın gürzü!

benim de boş yanım hançer yalımı

ve zulamda kan - ter içinde asi,

he desem, koparacak dizginlerini

yediveren gül kardeşi bir arzu

oy sevmişem ben seni..."

Kaynak: EkşiSozluk