kucuk seylerin tedirginligi
 

* -küçük şeylerin tedirginliği-



karların altına saklandığında

bir garip tona bürünür bedenin

susuz kalmış güvercin bakışlı

mağrur ve yalnız gülüşün



kararlıydık birlikte çürümeye

ortak olacaktık tüm suçlarda

terkettin manzarayı, gittin

yerini dolduramadı düşler



gözler kapalı, dudakuçlarında mırıltılar

kimbilir hangi duaya süzülüyor

eski fotoğraflardan kalma amcalar

silerek adımızı belleklerden ya da yalnış yazarak



sonunda yaşlanır yalnız kalırım diyordum

sevmeye yetenekli günlerde savrulup

kendinin sırrına erenlerin umarsızlığıyla

unuturum hayatın yorucu uğultusunu



kalkmaya hazır halk otobüsü

ve zamanı dolmuş bir paso

izin vermedi durup düşünmeye

geçip giden ne, bir sözcük bile olamayan



metin celal



ic. imece sayi:20/ekim 2000.



www.imece.org/dergi/ekim/kucukseylerintedirginligi.html



---



-l'inquiétude des petites choses-



quand tu es cachée sous la neige

il se revêt d'une nuance étrange, ton corps

il a un regard de pigeon assoiffé

seul et fier, ton sourire



nous étions déterminés à pourrir ensemble

nous serions complices pour tous les crimes

tu as laissé le paysage, tu es partie

les rêves n'ont pas pu combler ta place



les yeux sont fermés au bout des lèvres, des murmures

qui sait vers quelle prière ils planent

les messieurs qui restent des vieilles photos

en effaçant nos prénoms des mémoires ou en écrivant seul



je me disais je vieillis finalement, je reste seul

je me dispersais, les jours où j'étais capable d'aimer

je pourrais oublier le bourdonnement fatiguant de la vie

comme les gens comprennent les secrets d'eux-mêmes en vain



le bus public prêt à partir

et un abonnement périmé

ne m'ont pas permis de réfléchir

qu'est-ce qui passe, ça ne peut même pas devenir un mot



www.imece.org/dergi/ekim/kucukseylerfr.html



---





Kaynak: EkşiSozluk