kadin sesli erkekler erkek sesli kadinlar
 

* vakti zamanında, zülfü livaneli'nin sabahtaki köşesinde yazdığı bir yazının başlığı.



herşey bir tarafa, aslında temas ettiği o olgunun üzerine biraz gidilip de felsefi, sosyolojik, psikolojik



* analizleri yapılsa çok hayırlı olurdu bu necip vatan için. sappına kadar errrkek yurdum magandalarının ve maço erkeklere meftun yurdum feriştahlarının neden müzik zevklerinde kart sesli kadınları ya da tiz sesli erkekleri tercih ettiği sorunsalı hazret bu yazıyı yazmadan çok önce dahi bizim merak konumuzdu.



en büyük idollerden bir mahluk o kedi viyaklamasını andıran sesiyle, bir erkeksi dişi de borozanı andıran böğürtüsüyle bu ülke müzik



* piyasasında kadın sesli erkek, erkek sesli kadın fetişizminin en dominant örnekleri olmuştur. biri halk müziği parçalarını arabesk formatında piç etmiş diğeri ise sanat müziği parçalarının içine etmiştir.



pop-fantezi cenahında da durum pek farklı değildir. minicik sesiyle bir serdar ortaç ve allahlık sesiyle ebru gündeş de bunun örnekleridir. tabi bu bağlamda zeki müren ve artçılları bülent ersoyla yılmaz morgülü de es geçmemek lazım. ki bülent ersoy daha sonra transformasyonunu hitama erdirmiştir.



zülfü livaneli bu durumu irdelerken ne dini-kültürel bağlarımız olan arap-islam coğrafyasında, ne de üç asırdır yönümüzü döndüğümüz ve öykündüğümüz avrupa'da böyle bir durumun olmadığını bunun sadece bize has olduğunu vurgulamıştır ki ilginçtir. artık bu bize has olgu üzerinden bu toplumun bilinçaltında gizli bir eşcinsellik yattığı dahi savlanabilir. çok daha derin analizlere de gidilebilir. en baba maçolarımız belki de içlerinde naif bir efeminelik barındırıyor olamaz mı? amman imasını dahi yapmayın kendilerine oyarlar ha.

Kaynak: EkşiSözlük