gidiyor
 

* gitmek fiilinin üçüncü tekil şahıs ve şimdiki zaman kipiyle çekilmiş hali, aynı zamanda orhan seyfi orhon'un atatürk'ün ölümü üzerine yazdığı ilkokuldaki tüm 10 kasımlar boyunca bizim sınıfta, ki herkesin bir 10 kasım şiiri ezberleyip gelmesi istenirdi, "sen okuyacaksın, hayır ben okuyacağım" şeklinde tartışmalar yaratacak kadar çok sevilmiş, bol bol tunç uyaklı, ahenkli, edebiyatta tekrarların güzelliği ve gücünü bize belletmiş bir eserdi:



gidiyor, rastgelemez bir daha tarih eşine

gidiyor, on yedi milyon kişi takmış peşine.



gidiyor, sonsuz olan kudreti sığmaz akla

gidiyor, göğsünü çepeçevre saran bayrakla.



gidiyor, izleri üstünde birikmiş yaşlar

gidiyor, yerde kılıçlarla eğilmiş başlar.



gidiyor, harbin korkulu aslan yelesi

gidiyor, sulhün ufuklarda yanan meşalesi.



yine bir devr açacakmış gibi en başta o var

hıçkıran seste o var, sessiz akan yaşta o var.



siliyor, ruhunun ulviliği fani etini

çiziyor, ufka batan bir güneşin heybetini.



büyüyor, gökten inip toprağa yaklaştıkça

büyüyor, gitgide gözlerden uzaklaştıkça.

Kaynak: EkşiSözlük