en güzel hikayem - fempusay
 

son bir kaç gün içinde bana çok şey öğretmiş bir parçadır. oysa daha önceleri de defalarca tekraren dinlediğim bu parçanın sözlerini anlamsız, zorlama ve sırf iş olsun torba dolsun kaygısı ile abuk sabuk dizilenmiş kelimeler diye nitelendirdim. gel gör ki yaşam kendi uyarlaması ile beni bu parçanın sözlerine teslim ediverdi. ve netekim anladım ki bu parça, çok sevdiği bir şeyden -kişiden- ayrılmak durumunda kalan arkadaşın, daha sonraları hissettikleri ve yaşadıklarına dairmiş. ve sıradan dizilenen sözler anlamsız, tutarsız, cümleler zinciri değilmiş.

bazen gerçekten ne yaparsan yap olmuyor: elini başına koymak, başından terler boşaltmak, geri geri yürümek, ağlamak, hiç yemek yememek, çokça sigara içmek, okumak, yazmak, soğuk bir duş almak acının ateşini bir başka bedende söndürmeye çalışmak, başka başka insanların seni anlayıp sarmalasmasını ummak, küçük bir çocuk gibi aç gözlerle merhamet dilenmek......

ve en güzel hikayem dediğin şey bir anda, avuçlarının arasından akıp gidiyor. su misali. o kadar parlak ve o kadar kutsal. hasta bir bedeni takıp peşine sonra ağlayarak tarihe kazımak ondan arda kalanları acıları, ağlamaları, salya sümük olmaları, yaşamdan kopuşları, tutarsızlıkları, yalanları, utançları, günahları....

en güzel hikaye gerçekten yaşanılası ve yaşamak için uğruna çok şey verilesi bir gerçeklik. öyle sıradan bir tasarım da değil hani. tam kendisi yaşamın belli belirsiz seni derin bir zindana gönüllü sokuveren ve ruhunu acılara garkeden bir öyküdür bu. yani sen ne yaşadınsa onsuz kaldığında, aynısını dillendiren, şiire ve melodiye yükleyen bir tanımlama. kontrabas sesleri eşliğinde göz yaşlarının, pişmanlıkların ve acıların bitmeyen dansı veya sevişmesi. işte en güzel hikaye ve bunu bok eden erkeğin, çektiği acıları, pişmanlıkları şu veya bu şekilde -sazlı,sözlü- dışa vurması. ve her zamanki cesaret, umarsızlık, vurdumduymazlık, arsızlık ve cüretiyle kadının bitti deyiverişi.

dinlenesi, arşivlere eklenesi, yaşamı öğrenmek isteyenler için oldukça bol dersler alınası bir eser değil şaheser.



Kaynak: İtüSözlük