babanın inandığı dine inanmak
 

bertrand russell a göre düşünmekle ilgili bir problemin olmasıdır



bir insanın 20 mph hızda koşması, nasıl her insanın aynı hızda koşabileceği anlamına gelmiyorsa birkaç insanın düşünebilmesi, her insanın düşünebileceği anlamına gelmez! dediğimde, bana kızıyorlar bunun üzerine, kaç kişi babasının inandığı dine inanmıyor? diye sorduğumda ise susuyorlar.



ateist babanın ateist çocuğu olmak da yine aynı kapıya çıkar. ya da fenerbahçeli babanın fenerbahçeli çocuğu olmak. oysa insan babasıyla rekabet içinde olmalıdır. her ne kadar freud diye bir şey yoktur desem de, babanın aşılması gereken bir karakter olduğuna inanmamak, insanın kendisini gerçekleştirmesi yolunda da engel teşkil edecektir.



sözün özü, galatasaraylı olup, fenerbahçeli babaya, kadıköy de atılmış bir golden sonra, nassı koyduk ama! demek ne kadar zevkli olacaksa, hristiyan babanın, müslüman oğlu olup, kıyamet gününde nassı koycaklar ama! demek o kadar zevkli olacaktır. ayrıca yaz günü bu cümleyi kurabilmemi sağlamış sıcak havaya da teşekkür etmeden bitirmek istemiyorun bu giriyi.



Kaynak: İtüSözlük