antakya
 

mutfağın zenginliği ve güzelliği konusunda herkesin hemfikir olduğu küçük şehir.

kozmopolitlik açısından birçok büyükşehirle yarışabilir.

hristiyanı, müslümanı, musevisi birlikte yaşar, evleri dükkanları dib dibedir. farklı dine mensup insanlar arasında inanılmaz bi hoşgörü vardır. ortodoks vakfı başkanı josef naseh, ramazan bayramında tüm müslüman kardeşlerimizin ramazan bayramı mübarek olsun yazılan bir pankartı en işlek caddenin * girişine astırmıştır.

arapça konuşan halkı ikiye ayırabiliriz: arap alevisi** olup da arapça konuşanlar ve arap-sünni olanlar.



ankaradan dönüşlerimde harbiye minübüslerine bindiğim zaman arapça konuşmları duyup da ohhh bee! sonunda antakyadayım dediğim yerdir antakya. uzun süre kalındığında sıkıntı basar, yapacak fazla bişey yoktur. doya doya tadı çıkarıldıktan sonra, fazla uzatmadan hızla ayrılmalıdır. zaten uzak kalındığında hemen özletir kendini.





not: aklıma geldikçe editleyecem*



Kaynak: İtüSözlük