god is an astronaut
 

barışarock 2007'den arda kalan en acaip en güzel şeydir.



gece saat 1:30 civarı sahneye çıktı bu adamlar. epi topu 3 kişi. 2 de büyük ekran, şarkıların ipnotik videoları yayınlanıyor bu sırada.



bu grup tek başına dinlenmelidir. çünkü size bir deneyim yaşatıyor ve bu deneyimi tanıdık bir başkası varken yanınızda, kolay kolay yaşayamayabilirsiniz, sevgiliniz dahi olsa.



belki gecenin o saati olmasından da olabilir, seyirci sayısı görece az, insanlar daha sakin ve yorgun, gökyüzü biraz daha yakın sanki o saatlerde artık. üstelik kanda öyle çok alkolün de olmasına gerek yok. gayet ayık kafayla bu hissi verebildi bu adamlar...



damardan kahır enjeksiyonu diyorum ben buna. bir süre sonra videolar da gereksizleşiyor, sahne de zaten silikleşiyor, kendi iç dünyanıza dönüyorsunuz giderek. yıllardır kıyıda köşede unuttuğunuz bir sürü duygu çıkıyor su yüzüne, gözlerinizi kapayıp yyükseliyorsunuz. orada artık ne müzisyen var ne başka insanlar ne tanıdık kimse... meditasyon gibi, yükselip kendinizi görmek gibi, herkesi görmek gibi. yıllardır bir mağaranın dibinde akan dingin ve buz gibi bir su misali bekleyen acılarla yüzleşiyorsunuz ilk defa. kaçmak aklınızdan geçmiyor, aksine, onlara sarılıyorsunuz, yıllar evvel kaybettiğiniz ruhunuzun parçaları onlar, nasıl kaçarsınız kendinizden?





müzik değil bu.

bambaşka birşey.

bir trans.



Kaynak: İtüSözlük