beşinci nesil yazarların kendi penislerini yemesi
 

nepal kaplanları yaşlandıklarını anladıklarında, sürüdeki konumları sarsıldığında, kendilerini fil ordusunun içine atarak ölüme gider. vahşi kedilerin bir bölümü eylül ayında depresyona girerek antilopların boynuzlarına götlerine sokarak ebediyete intikal eder. su samurları bıyıkları kopartarak üç beş gün utanç içinde yaşar, iyice aşağılancaya kadar bekler ve sonra da nefesini tutarak dibe dalar. balinaları biliyorsunuz zaten, kıyıya vurarak topluca r ederler. timsah gözyaşları benzetmesinden de anlayacağınız üzere, timsah yavrusunu yer ve bu acıyla bir müddet sonra ölür. ki yerken de biliyordur bunu.



peki kendi penisini yiyerek r eden, kanlı penisine, yarıklara, delinmiş ezilmiş parçalara baka baka, o acı ve iğrençlikle uluyarak ölüme giden hayvan hangisi? sadece himalayaların güneyinde yaşayabilen osruk çakalı adıyla anılan garip bi hayvan. ve ben bu hayvanı beşinci nesil yazarlara benzetiyorum.



yakın dönemde hep aynı tarzda mesajlar alıyordum. abi şu yazar çok zıplıyo, yazılarında kont'un testis gölgesini görüyoruz, ne zaman kesicen boynunu. ya da o değil de kont, şu yazar var, şuna dersini versene be, hadi lütfen. 6-7 beşinci nesil yazar bana sunularak bitirilmem istendi. biterebilir miydim? tabi ki. bir öğlen sonrası geviş getirme süresini alırdı benim için. peki bitirir miyim? asla.



birinci nedeni bu yazarların saygısızlığını görmemiş olmam. biat etmeleri. kompleksiz olarak doğru olanı yapmaları. ikinci neden ise onları izlemem, süre vermem, potansiyelllerini görmek istemem. işler kızıştığında, kriz anlarında ne yapacaklarını, nickleri gündeme geldikçe ne tür değişim gösterecekleri, tempo artırıldığında nereye kadar gidebilecekleri, bulundukları yerin ağırlığını taşıyıp taşıyamayacakları...



benim kimseyi bitirmeme gerek yok. onlar kendi kendilerini bitiriyorlar çünkü. penislerini yiyerek r ediyorlar. hep daha fazlası daha fazlası isteniyor, insan doğası bu, konuşulmak yetmiyor, daha çok isteniyor, altına 15 giri yetmiyor, daha fazla isteniyor. dozaj artıyor tatmin olabilmek için. her seferinde daha bi iddialı, farklı olmak gerekiyor. öncekini yiyenler bunla doymuyor.



ve bu yazarlar eninde sonunda sıyırıyor, tırlatıyor, çünkü kont değiller, çünkü kurt değiller, çünkü kont gibi kurt gibi zaten hak ettiklerini almıyorlar. işte bu yüzden kimisi bi an gelip kendini kaybederek r dalışı yaparak uçuyor. kimisi dozu artırarak ölüme gidiyor. kimisi de bir köşede unutularak gözlerini kapatıyor.



ama hepsinin ortak özelliği ölürken öyle ya da böyle penislerini ağızlarına değdirmeleri. beşinci nesle özgü bir ölüm bu. önceden söylediğim gibi bu nesilden yazar çıkmaz. çıkanları de penis yiyerek kendi kendini bitirir. hem gerçek anlamda hem de simgesel olarak. penis, erkliğin, gücün, iktidarın sembolü ve penis üzerinden ikitdar kuran yazarların kendi penislerini yiyerek ölmesi hakikaten çok manalı. aynı zamanda da trajedik bir olay. bu yüzden de siz siz olun ve kurt'tan başka hayvan tanımayın. sadece onun göğüslerinde huzurla uyuyun.





edit: serbest çağrışım be kardeşim amma alındınız!







kişiden kişiye değişebilecek olgu.



mesela ben ilgi peşinde koşan modası geçmiş yazarları beyoğlunun yitik barlarında könsömatrislik yapan, gençliklerini mumla arayan, vajinaları çoktan buruşmuş yaşlı kadınlara benzetiyorum. tabi bu yalnızca benim düşüncem. kimseyi bağlamaz.

göz hakkıdır, içine dert olup uğraşıp başlık açana da ucundan verilmesi gerekir.




yiyen bilirmiş









düşünmüyor değilim.kivremin karısı kafadan çatlaktı biraz.beni sünnet ettiklerinden sonra pipimin fazlalığını gizlice pilavın içine atmış deli karı.o günden sonra yediğim hiçbir pilavda o gevrekliği bulamadım.

ne aletmiş be.nefsimi her yönden zorluyor.ahh ahh !

yanlış bir saptama. beşinci nesil düşünür, kalemini yer, düşüne düşüne beynini yer, şeyini yemez.



girilere bakmak lazım, en çok kim bahsediyorsa o dalgadan, bu işi eninde sonunda yapacakta odur.



eee, ne demişler, ''su testisi su yolunda kırılır.''



Kaynak: İtüSözlük