ankara fen lisesi
 

16 sı meşhurdur *. öğretmenleri uyuzdur *. lakin spor salonunun üstü akşam çok güzel olur. yurtlarda da cam pencere yoktur, rüzgar odanın içinde eser. !:son duyumlarıma göre düzeltmişler galiba okulu bilemiyorum tabii!: kimse kimseye karışmazdı bizim zamanımızda en sevdiğim yanı da oydu okulun..

öğrencilerine yurtlarında türlü eziyet çektirmiş yüce okul..ama duyumlara göre herşey yenilenmekteymiş...

bkz. afld)

fen tepe üzerindeki kampüslü lise.

bkz. osbi diyalogları)

93 kışında kantinin önünde tilki kovaladığımız okul..

ilk 10'a 100 kişi sokan aynı müdür bir istiklal marşı öncesi klasik hale gelmiş uzun konuşmalarından birini yapmak için tahta platforma çıkar.konuşma esnasında bir telefon sesi duyulur.müdürümüz hemen tepki vererek söz konusu öğrenciyi uyarır:

evladım o telefonu kapat!

fakat değişen birşey olmaz ve telefon çalmaya devam eder.tekrardan:

kime diyorum kapat o telefonu!

telefonun ısrarlı çalışşarı susmayınca müdürümüzün kafasında bir şimşek çakar ve elini cebine götürür.çalan telefon cepten çıkarılır ve tüm öğrencilerden bir kahkahayla beraber alkış sesleri yükselir.

yemekhane, spor salonu ve kütüphanesine yüz milyarlar harcanmış ama yine de adam olamamış güzel okulum.laboratuvarlarında hiç bir lisede bulunmayan mükemmel aletler çürümeye terk edilmiş yada birazcık ilgili hocaların elinde oyuncak olmuştur.öğrenciye sorsanız şunun adı ne diye hayatta bilmez.


en güzel yanı, ondan kaçması olan okul.

bir diğer benzeri bakırköyde bulunan okul.

herşeyin çok ciddi olduğu, mizahtan yoksun okul.

delinin birinin deneyi olduğunu düşündüğüm okul.

normal insanlardan uzakta dağın başında olan okul.

19:30-20 arası topluca voltaya çıktığımız okul.

allah kimseyi düşürmesin amin...

hemen girişindeki cam panoda 1967 yılından itibaren her sene okulu derece ile bitiren mezunların isimlerinin ve fotoğraflarının sergilendiği fen lisesi. kimler yok ki o panoda... şimdi koca koca olan profesörlerin lise fotoğraflarına bakarak gevrek gevrek gülersiniz.

hayatımın hem en güzel hem en kötü günlerini aynı anda yaşadığım yerdir..çok şey katmıştır ama çok şey de götürmektedir...ağlarken gülebildiğim,dostlukları sımsıcak olan,sabahlara kadar muhabbette sınır olmayan mekandır.kantini,keşhanesi,ormanı bi başkadır.

ama bunlara rağmen fosilleşmiş ve zavallı denebilecek bir zihniyete sahip öğretmen kadrosunun elinde çar çur olmaktadır.

yazıktır..

orman yolu,karanlığa çöken ağaçlar,inceden inceye esen rüzgardır afl..sımsıcak ve tertemiz bir yüreğin dostluğuna sığınmaktır hayatın adaletini sorgulamayı bırakıp..kenetleyip ellerimizi birbirimize,bütün tozu toprağı korkusuzca

solumaktır ciğerlerimize..

fonda çalan şarkıyla danseden anılardır..

yuvamdır..



Kaynak: İtüSözlük